Η υπουργοποίησή της, την έφερε στην κατηγορία των πιο σχολιασμένων προσώπων του ανασχηματισμού. Αρνητικές οι περισσότερες κριτικές, συνδεδεμένες με τα 31 χρόνια της και το φύλο της. Η Έφη Αχτσιόγλου, είναι πολύ νέα για υπουργός, δεν έχει εμπειρία, δεν έχει ένσημα και άλλα πολλά. Η επικέντρωση σε προσωπικές αναφορές στα αδηφάγα Μέσα, κυριάρχησαν. Ωστόσο, το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί, άλλωστε τα περισσότερα από αυτά τα επιχειρήματα έχουν διπλή ανάγνωση. Το ζήτημα είναι αλλού.
Ο,τι με την Αχτσιόγλου, οι συντάξεις δεν θα κόβονται πιο όμορφα απ ότι με τον προκάτοχό της υπουργό Κατρούγκαλο. Αλλά, με τον ίδιο κυνικό τρόπο επί δικαίων και αδίκων. Επί υπουργίας Αχτσιόγλου θα κοπεί τους επόμενους μήνες το ΕΚΑΣ σε όσους το απέφυγαν με το πρώτο κύμα, θα εξαυλωθούν οι επικουρικές, θα μπει χέρι στις κύριες, θα επιδεινωθεί το ασφαλιστικό σύστημα, θα μεγεθυνθούν τα ελλείμματα. Αυτά δέχεται να φέρει σε πέρας η Αχτσιόγλου και εκεί (θα έπρεπε να) εντοπίζεται η κριτική.
Και όχι μόνο εκεί. Η κ.Αχτσιόγλου, δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν –μεταξύ άλλων- μέλος στην ομάδα διαπραγμάτευσης εκ μέρους του υπουργείου Εργασίας στις συζητήσεις με τους δανειστές. Των τόσο <<επιτυχημένων>> διαπραγματεύσεων που οδήγησαν την μεγάλη ομάδα των συνταξιούχων να μετακινηθούν στην κατηγορία των ανθρώπων που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Ήταν παράλληλα, διευθύντρια του γραφείου του Κατρούγκαλου όταν καταρτίσθηκε το ασφαλιστικό. Η κ.Αχτσιόγλου, είχε διοριστεί σε μια σειρά από πολιτικές θέσεις (ΟΑΕΔ,ΑΣΕΠ κ.α.), πριν αναλάβει το υπουργείο. Η κ.Αχτσιόγλου, υπηρετεί με συνέπεια την πορεία και το μύθευμα του βασικού κυβερνητικού εταίρου.
Η νέα υπουργός δεν ξεκινάει απο μηδενική βάση. Έχει ήδη ένα παρελθόν ταυτισμένο με εκείνο της πορείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά δηλαδή που ακολουθεί από τον Ιανουάριο του 2015. Οπορτουνισμός, κομματισμός, διορισμοί ημετέρων, ανακολουθία λόγων και έργων, δυσφήμιση ιδεολογικών αναφορών κ.ο.κ. Γι αυτά πρέπει να κριθεί και όχι για το αν είναι μόλις 31 χρόνων (μόνο στην Ελλάδα θεωρείται μειονέκτημα η μικρή ηλικία), ούτε για την απειρία της (οι έμπειροι κατά βάση οδήγησαν την χώρα ως εδώ).
Συνήθως η κριτική, εστιάζεται στα πρόσωπα και όχι στην άσκηση της πολιτικής ή σ αυτούς που τα επιλέγουν. Η κ.Αχτσιόγλου, ξεκινάει ήδη μ ένα αρνητικό πολιτικό παρελθόν, ενώ καλείται να υλοποιήσει ένα μνημόνιο της κυβέρνησής της, από το οποίο δεν έχει καμία δυνατότητα απόκλισης. Αν η κ.Αχτσιόγλου, δέχεται να καεί πολιτικά τόσο νωρίς, είναι δικό της πρόβλημα. Η μοναδική ελπίδα είναι, να μην δείχνει τον κυνισμό του προκατόχου της, σε ότι αφορά την αλήθεια. Επί της ουσίας, πόσο χειρότερα από τον Κατρούγκαλο μπορεί να τα πάει ;
Του Γιάννη Παντελάκη
