Του Κώστα Στούπα
“Ίδε ό αμνός του Θεού o αίρων την αμαρτίαν του κόσμου”.
Κατά Ιωάννην
Πριν δυο τρία χρόνια ήταν τα εξαπτέρυγα του Άκη Τσοχατζόπουλου και του λοιπού βαθέως ΠΑΣΟΚ που δρομολόγησαν τη “μετάσταση” μεγάλου μέρους του παθητικού φορτίου που κυβερνά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες στο ΣΥΡΙΖΑ.
Τώρα μεταπηδούν και “εξωφυλαρούχες” της μεταπολίτευσης όπως ο κ. Κουβέλης ο οποίος συμμετείχε και στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με αναλογία 4-2-1 στη νομή των θέσεων αργομισθίας στην κρατική μηχανή και το δημόσιο.
Ο κ. Κουβέλης αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση πολιτικού που έκανε όλες τις λάθος κινήσεις. Έφυγε από το ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν την απογείωση και γυρίζει λίγο πριν τη βύθιση.
Εσχάτως και διανοούμενοι του εκσυγχρονισμού και της σοσιαλδημοκρατίας όπως ο κ. Μουζέλης παραβλέπουν τις πραξικοπηματικές κινήσεις στη δικαιοσύνη και τα κανάλια ή τις λοβιτούρες στις κατασκευές και τις δημόσιες προμήθειες και αναθέσεις και βλέπουν έστω και καθυστερημένα στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα το “φως το αληθινό”.
Το ρεύμα αυτό έχει υποστηρικτές εντός εκτός Ελλάδας. Η βασική άποψη συνίσταται πως η “κωλοτούμπα” Τσίπρα και η γοητεία του στον κόσμο των αγανακτισμένων συμβάλει στη χειραγώγηση αυτής της τυφλής κοινωνικής και πολιτικής συνισταμένης. Κατ’ αυτήν την έννοια εξασφαλίζει την όποια σταθερότητα.
Από την άλλη, το ρεύμα Κουβέλη, Ξενογιαννακοπούλου, Τζουμάκα κλπ δεν συνιστά τίποτα άλλο από παρωδία ιδιοτελών κινήσεων και σκοπιμοτήτων. Το ίδιο αποδοχή της φθοράς συνιστά και η αποδοχή τους από τον εγκλωβισμένο ΣΥΡΙΖΑ.
Ανατροπή του σκηνικού…
Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν πως το σκηνικό του νέου διπολισμού έχει στηθεί για τις επόμενες δεκαετίες και κάποιοι τρέχουν να πιάσουν στασίδι.
Πιστεύω πως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
Η στήριξη που απολαμβάνει ο κ. Τσίπρας από το εξωτερικό έχει ημερομηνία λήξης εντός του επομένου 12μήνου. Από τη μια πλευρά οι εκλογές σε ΗΠΑ, Γαλλία και Γερμανία και από την άλλη η εσωτερική κατάρρευση της αποδοχής του αλλά και της οικονομίας συνηγορούν σε αυτήν την άποψη.
Αν οι εκτιμήσεις της στήλης για την οικονομία μοιάζουν υπερβολικά απαισιόδοξες ρίξτε μια ματιά στις εκτιμήσεις του κ. Βακάκη της Jumbo μιας αλυσίδας λιανεμπορίου που κέρδιζε όλα τα τελευταία χρόνια της συρρίκνωσης. Η εκτίμηση του κ. Βακάκη, ως ανθρώπου του λιανεμπορίου και της πραγματικής οικονομίας, έχει μεγαλύτερη αξία από 1.000 εκθέσεις της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της Κομισιόν, για το τι συμβαίνει στην ελληνική οικονομία και τι θα ακολουθήσει. Ο επιχειρηματίας ξέρει τι έχετε στην τσέπη και τι θα ξοδέψετε και πού τα επόμενα 2-3 χρόνια.
Για τη ραγδαία φθορά του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινή γνώμη αναφερθήκαμε πριν λίγες μέρες πως δεν είναι αναστρέψιμη και πως μέχρι το τέλος του χρόνου θα έχει λάβει διαστάσεις πανωλεθρίας που μαζί με όλα τα άλλα (την οικονομία και τις εξωτερικές εξελίξεις) θα οδηγήσουν σε πρόωρες εκλογές. Προς το παρόν, μετά την ιδεολογική συντριβή, είναι μόνο η νομή της εξουσίας που καθιστά την κοινοβουλευτική ομάδα αρραγή.
Σύντομα αρκετοί θα συνωθούνται να πηδήξουν από το καράβι με την προσδοκία πως μπορούν να διασώσουν τις όποιες πολιτικές καριέρες, εξασφαλίζοντας την είσοδο και στην επόμενη Βουλή. Το έκαναν και επί ΠΑΣΟΚ.
Η στήλη είναι επιφυλακτική σε σχέση με αυτούς που πιστεύουν πως ο νέος διπολισμός έχει ήδη σχηματιστεί μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ ως μετάσταση ό,τι πιο παλιού από το παλιό ΠΑΣΟΚ.
Μετά την απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος και την προοπτική απώλειας της συνεκτικής ουσίας που λέγεται νομή εξουσίας, δεν μένουν πολλά πράγματα για να συγκρατήσουν το ΣΥΡΙΖΑ σε διπλάσια ποσοστά σε πρώτη φάση και πλήρη εξάχνωση σε δεύτερη.
Νομίζω το λάθος εντοπίζεται στο ότι οι περισσότεροι ακόμη συνεχίζουν να βλέπουν πως δυο βασικά αντίπαλα πολιτικά ρεύματα είναι η δεξιά με την αριστερά. Τόσο στην Ελλάδα όσο και την Ευρώπη και τις ΗΠΑ τα δυο αντίπαλα ισχυρά πολιτικά ρεύματα δεν είναι η δεξιά με την αριστερά.
Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, τεράστιων μεταναστευτικών πιέσεων και πολιτισμικής σύγκρουσης Ισλάμ και Δύσης δημιουργούνται νέοι πολιτικοί πόλοι που θα καθορίσουν τις εξελίξεις τις επόμενες δεκαετίες.
Το κύμα του ευρωσκεπτικισμού, της ξενοφοβίας, του προστατευτισμού στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ αποτελεί σημαντική δυναμική ανατροπής των μέχρι τώρα πολιτικών ισορροπιών. Τα δυο ρεύματα που ξεχωρίζουν είναι αυτό που είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, των ανοιχτών αγορών, της ενσωμάτωσης των ξένων, της ήπιας διαχείρισης της ισλαμικής απειλής, των μεγάλων νομισματικών, οικονομικών και πολιτικών ζωνών από την μία και του προστατευτισμού, της επιστροφής στα εθνικά νομίσματα στην Ευρώπη και της διάλυσης της ΕΕ κλπ.
Οι νέοι πολιτικοί και πολιτισμικοί διαχωρισμοί τέμνουν τους παραδοσιακούς χώρους της δεξιάς και της αριστεράς εγκάρσια.
Στην Ελλάδα μέρος της ΝΔ έχει περισσότερα κοινά με το ΣΥΡΙΖΑ παρά το άλλο της κομμάτι. Αυτό φάνηκε με τις γέφυρες κάποιων που αυθαίρετα αυτοπροσδιορίστηκαν ως Καραμανλικοί. Τα όργια που οργάνωσε αυτή η πτέρυγα στη δικαιοσύνη σταθμίζουν και το δημοκρατικό της στίγμα. Να μην λέμε πως η αριστερά περιφρονεί μόνο τους δημοκρατικούς κανόνες και τη διάκριση των εξουσιών.
Το ίδιο συμβαίνει και στο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός της αποχώρησης των εθνικολαϊστικών και αριστερίστικων συνιστωσών πέρυσι. Επίσης ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ έχει περισσότερα κοινά με την Χρυσή Αυγή ή το ΚΚΕ.
Καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που καταρρέει υπό το βάρος των αντιθέσεων και αντιφάσεων και ήδη υπολείπεται της ΝΔ με διψήφια ποσοστά, είναι αυτός που θα υποστεί σε πρώτη φάση την απειλή επιλογών που υπό άλλες συνθήκες θα έμοιαζαν αδιανόητες.
Με την παρούσα πορεία σε 6-12 μήνες ένα πολύ πιθανό σενάριο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταγωνίζεται για τη δεύτερη θέση με τη Χρυσή Αυγή ή ό,τι την υποκαταστήσει στα πλαίσια του απεγκλωβισμού από τα όρια της ναζιστικής γκρούπας. Αν παρατηρήσει κάποιος στις δημοσκοπήσεις θα δει πως υπάρχουν ήδη συγκοινωνούντα δοχεία μεταξύ σχηματισμών που δεν δικαιολογούνται με την πολιτική γεωγραφία του διπόλου αριστερά δεξιά. Η Πλεύση Ελευθερίας π.χ. που πιθανόν να είναι στην επόμενη Βουλή αντλεί δυνάμεις και από το ΣΥΡΙΖΑ και από τη ΛΑΕ αλλά και από τη ΧΑ. Ένα ποσοστό αυτών που εγκαταλείπουν το ΣΥΡΙΖΑ μετά τη μνημονιακή στροφή κατευθύνονται προς το άλλο αντιμνημονιακό άκρο και όχι τον αριστερισμό.
Στο προσεχές μέλλον με βάση και τις διεθνείς εξελίξεις αλλά και τις πιέσεις που δέχεται η ελληνική κοινωνία ως μεταναστευτική και προσφυγική δίοδος, σε συνδυασμό με την αδυναμία της κεντροαριστεράς να επωφεληθεί από τη φθορά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πρέπει να αποκλείουμε το ενδεχόμενο στη δεύτερη θέση του ΣΥΡΙΖΑ να βρεθεί όχι το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ αλλά η ΧΑ.
Ο τρόπος που χειρίζεται τα πράγματα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθάει στην πολιτική του επιβίωση και μάλιστα μετά από μια εκλογική ήττα.
Μια τέτοια εξέλιξη θα μας εξανάγκαζε όλους να επαναπροσδιορίσουμε το πολιτικό μας στίγμα με βάση μια νέα γεωγραφία.
Στη στήλη αυτή έχουμε επισημάνει εδώ και πολύ καιρό πως η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία θα αποδεικνυόταν η χρεοκοπία της κυρίαρχης στη μεταπολίτευση αριστερής ιδεολογίας. Οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν αυτό το σενάριο… Μια μερίδα της αριστεράς και της κεντροαριστεράς θα παραμείνει σαφώς προσανατολισμένη με τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας. Μια άλλη θα αναζητήσει συντηρητική διέξοδο. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στη ΝΔ αργότερα όταν χαλαρώσουν οι δεσμοί της προοπτικής της εξουσίας.
Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ως μετάστασης του βαθέως ΠΑΣΟΚ με τους ΑΝΕΛ ως μετάσταση της βαθιάς ΝΔ δεν συνιστά ακριβώς το τέλος της μεταπολίτευσης. Το σενάριο που περιέγραψα παραπάνω υπό συνθήκες χρεοκοπίας και απειλής Grexit το συνιστά…
