Το απένειμε στις 13 Οκτωβρίου 2016, η Σουηδική Ακαδημία
Τα τραγούδια του σύμβολο των αντιπολεμικών κινημάτων στις Η.Π.Α. και σε όλο τον κόσμο.
Ο Ρόμπερτ Ζίμμερμαν (Μπομπ Ντίλαν) γεννήθηκε στις 24 Μαΐου 1941 στο Ντουλούθ της Μισενότα των ΗΠΑ. Ως μαθητής γυμνασίου άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα, πιάνο και κιθάρα, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, τους Golden Chords, ερμηνεύοντας τραγούδια των Τσάκ Μπέρι και Λιτλ Ρίτσαρντ , με έμφαση στη ροκ εν ρολ, καντρι, φολκ και μπλουζ μουσική.
Το 1959 φοίτησε στο Πανεπιστήμιο της Μινεάπολης. Εκεί άκουσε για πρώτη φορά την μουσική του φολκ θρύλου Γούντι Γκάθρι, έγινε λάτρης του και αποφάσισε να τον συναντήσει . Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και έφτασε στη Νέα Υόρκη, την μητρόπολη της μουσικής αλλά και το μέρος που μπορούσε να συναντήσει το ίνδαλμά του. Από τότε τον κέρδισε η μουσική και εξελίχθηκε σε έναν από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδοποιούς της ροκ, ροκ εν ρολ και μπλουζ μουσικής ως ποιητής-στιχουργός.
Το 1959-1960 άλλαξε το όνομα του επιλέγοντας το Bob Dylan. Κατά μία εκδοχή, λέγεται ότι αυτό οφείλεται στην επιρροή που είχε πάνω του ο αγαπημένος του Ουαλός ποιητής Ντίλαν Τόμας (Dylan Thomas), ο οποίος πέθανε στην Νέα Υόρκη το 1953 στα 39 του χρόνια. Προς τιμήν του, o Ζίμμερμαν άλλαξε το όνομα του. Με το αυτό όνομα (Μπομπ Ντίλαν) έγινε γνωστός ως μουσικός, στιχουργός σε όλο τον κόσμο.
Το 1960 με το νέο του όνομα άρχισε να παίζει σε διάφορους μουσικούς χώρους, και έχοντας ως μουσικό πρότυπο τον Γκάθρι. Τραγουδούσε σε πλατείες και folk bars στην περιοχή του Γκρίνουϊτς Βίλατζ (Greenwich Village). 
Στις αρχές του 1962, κυκλοφόρησε ο πρώτος ομώνυμος δίσκος του, με δύο δικά του τραγούδια (Talking New York, Song for Woody) και τα υπόλοιπα διασκευές, μεταξύ των οποίων και το The House of the Rising Sun.
Η Τζόαν Μπαέζ και ο Μπομπ Ντίλαν, 1963
Ο δεύτερος δίσκος του κυκλοφόρησε το 1963 με τίτλο The Freewheelin’ Bob Dylan, ο οποίος περιείχε και το πολύ δημοφιλές τραγούδι Blowin’ in the wind. Με αυτόν το δίσκο ο Ντίλαν ξέφυγε από τα στενά όρια της folk κοινότητας της Νέας Υόρκης και έγινε ευρύτερα γνωστός. Η φυσιογνωμία του, ο τρόπος ερμηνείας, οι στίχοι, η μουσική του αλλά και οι ριζοσπαστικές απόψεις του έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Απέκτησε ένα ένθερμο κοινό, δίνοντας πολλές συναυλίες ενώ στίχοι του γίνονταν συνθήματα για τους νέους. Ο Ντίλαν έχει πάνω από 10.000.000 πωλήσεις δίσκων. Γίνεται σημαία, ροκ σύμβολο.
Ο τραγουδιστής της αμφισβήτησης και της διαμαρτυρίας
Ήδη από τη δεκαετία του ’60, τα τραγούδια του απέκτησαν πολιτικό περιεχόμενο. Όσο και εάν δεν το επιδίωκε ο ίδιος με τους στίχους και την μουσική του, ο Ντίλαν είναι η νέα φωνή της Αμερικής, είναι η διαμαρτυρία, η άρνηση, η αμφισβήτηση, η επανάσταση.
Το 1965 η ροκ μουσική αμφισβητεί διαρκώς το κατεστημένο, κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό. Είναι η μουσική της μόνιμης και διαρκούς αμφισβήτησης. Τα τραγούδια του Ντίλαν γίνονται σύμβολο των αντιπολεμικών κινημάτων στις Η.Π.Α. και σε όλο τον κόσμο.
Το αντιπολεμικό κίνημα συναρπάζει τους νέους ενάντια στο πόλεμο του Βιετνάμ, ενώ η στήριξη της κυβέρνησης των Η.Π.Α. στο φιλοδυτικό Νότιο Βιετνάμ ήταν αποφασιστική.
Το 1964 ο πόλεμος στο Βιετναμ βρίσκεται στη σκληρότερη φάση του, με την άμεση πλέον εμπλοκή μάχιμων αμερικανικών δυνάμεων στο πλευρό του διεφθαρμένου και ανίκανου καθεστώς του Νγκο Ντιν Ντιέμ στο Νότιο Βιετνάμ, ενάντια στους αριστερούς αντάρτες του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (Βιετκόνγκ).
Το 1965 ήταν χρονιά αποφασιστικής κλιμάκωσης του πολέμου του Βιετνάμ, που ξέφευγε πλέον από τα όρια των σποραδικών αψιμαχιών. Πήρε χαρακτήρα ολοκληρωτικής αναμέτρησης μέχρι εσχάτων. Η στήριξη των Αμερικανών στο φιλοδυτικό Νότιο Βιετνάμ ήταν αποφασιστική. Μέσα σε λίγους μήνες ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον μετέφερε στο Βιετνάμ 170.000 άνδρες. Πεζοναύτες, αλεξιπτωτιστές, μία μεραρχία πεζικού, μία τεθωρακισμένη και μία αερομεταφερόμενη, βομβαρδιστικά Β-52 και δύο πυρηνοκίνητα πλοία, συμπεριλαμβανομένου και του μεγαλύτερου πολεμικού πλοίου του κόσμου, του αεροπλανοφόρου Εντερπράιζ. Η τρομακτική αυτή δύναμη πυρός του αμερικανικού “Γολιάθ” χρησιμοποίησε όλα τα διαθέσιμα μέσα, όπως εμπρηστικές βόμβες είτε και με χημικές ουσίες, εναντίον των Βιετκόνγκ.
Αμερικανικά βομβαρδιστικά αεροσκάφη
Τα τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν εμψυχώνουν μικρούς και μεγάλους
Το καλοκαίρι του 1965 ένα τραγούδι του Ντίλαν το Mr. Tambourine Man γίνεται μεγάλη επιτυχία παιγμένο από τους Byrds. Στις 22 Νοεμβρίου του ίδιου έτους σε διακοπές στην Ισπανία παντρεύεται την Σάρα Λόουντς (Sara Lawndes). Κάνουν μαζί 4 παιδιά. Ο Ντίλαν υιοθέτησε επίσης την κόρη της Σάρα από τον προηγούμενό της γάμο.
Το αντιπολεμικό κίνημα φουντώνει
Τα αντιπολεμικά τραγούδια του Μπομπ Ντίλαν όπως το «Masters of War» προέρχεται από τον δίσκο «The Freewheelin’ Bob Dylan» του 1963, η μελωδία του βασίζεται σε παραδοσιακό αμερικανικό τραγούδι, ενώ οι στίχοι του ξάφνιασαν και τον ίδιο τον Ντίλαν που το ‘γραψε. «Δεν συνηθίζω να ερμηνεύω τραγούδια που εύχονται κάποιος να πεθάνει» αναφέρεται στο εσώφυλλο του δίσκου. Το τραγούδι είναι ένα ανάθεμα για τα αφεντικά της βιομηχανίας όπλων.
Ο Ντίλαν, όπως και ο Τζο Λένον 
έχουν γράψει ίσως τα περισσότερα αντιπολεμικά τραγούδια από κάθε άλλον. Στον δίσκο του «Imagine» του 1971,ο Τζο Λένον με την ομώνυμη επιτυχία, το «Ι don’t want to be a soldier» έκλεινε την πρώτη «πλευρά» με τον ασυνήθιστο ήχο του και τους στίχους «Δεν θέλω να γίνω στρατιώτης, μάνα/ δεν θέλω να πεθάνω». «Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά», τραγουδούσε πριν από 45 χρόνια το «Σκαθάρι», πρεσβεύοντας μία ιδέα που σήμερα φαντάζει ασυμβίβαστη με την οργισμένη και πολεμική ατμόσφαιρα που βιώνει η γειτονιά μας και ο πλανήτης.
Το Mάιο του 1966 ο Μπομπ Ντίλαν κάνει παγκόσμια περιοδεία με το συγκρότημα του, τους The Hawks (που αργότερα έγιναν γνωστοί ως The Band). Δίνει μια ιστορική συναυλία στην Αγγλία που ηχογραφείται, αλλά κυκλοφορεί μετά από 22 χρόνια το 1998.
Το πρωί της 29 Ιουλίου 1966 ο Μπομπ Ντίλαν, τραυματίζεται σοβαρά με την μηχανή του.
Σπάει λαιμό, κόκαλα, έχει πολλά τραύματα στο πρόσωπο. Πολλοί λένε ότι ήταν δολοφονική ενέργεια από την CIA, άλλοι ότι μετά το ατύχημα ο Ντίλαν δεν ήταν πια ο ίδιος. Για ενάμιση χρόνο αναρρώνει απομονωμένος στο σπίτι του στο Γούντστοκ, απολαμβάνοντας την οικογενειακή ζωή.
Το γεγονός αυτό προσφέρει στον Dylan την ευκαιρία που έψαχνε για ηρεμία και ενδοσκόπηση. Αποτραβιέται από τη δημοσιότητα και εσώκλειστος στο σπίτι στο οποίο έμενε με τους Band, εισέρχεται σε μία διαφορετική φάση της ζωής του και μουσικά. Δεκαοκτώ μήνες μένει εκτός κάθε είδους επαφής με το κοινό, διάστημα που τότε φάνταζε εξωπραγματικό. Συνθέτει και ηχογραφεί μανιωδώς ζώντας σε μία κατάσταση σχεδόν κοινόβιου και χωρίς άμεσο στόχο τη δημοσιοποίηση του αποτελέσματος. Όταν θα βγει από την απομόνωσή του, ο κόσμος δεν κρέμεται πια από τα χείλη του και τη μουσική του. Κατηγορήθηκε ότι τη στιγμή που το αντιπολεμικό και αριστερό κίνημα φούντωσε τόσο στην Αμερική όσο και παγκόσμια ο ίδιος επέλεξε να κρατήσει τη σιωπή του, ότι πρόδωσε τις ιδέες του.
Ο Μπομπ Ντίλαν ως ριζοσπάστης καλλιτέχνης δε θα επιστρέψει ποτέ.
Θα ασχοληθεί με τη θρησκεία, τον κινηματογράφο, θα περιοδεύσει ασταμάτητα, θα πρωταγωνιστήσει σε διαφημίσεις, θα κερδίσει βραβείο Όσκαρ, μέχρι την τωρινή βράβευση του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Ακαδημία.
Το αντιπολεμικό κίνημα γιγαντώνεται και εξαπλώνεται στην Ευρώπη
Ένα δεύτερο “Βιετνάμ” άρχισε να δημιουργείται μέσα στις ίδιες τις Η.Π.Α., όπου οι αντιδράσεις, δειλές και περιθωριακές στην αρχή, αυξήθηκαν σε ένταση με ρυθμούς ευθέως ανάλογους των νεκρών και των τραυματιών αυτού του πολέμου, που ήδη διαγραφόταν σαν χαμένη υπόθεση.
Στις 17 Απριλίου 1965 η φοιτητική οργάνωση SDS (Students for a Democratic Society) που είχε αποκτήσει πλέον πανεθνικό ακροατήριο λόγω της αντίθεσής της στον πόλεμο του Βιετνάμ, οργάνωσε μαχητική πορεία δεκάδων χιλιάδων νέων έξω από το Λευκό Οίκο. 
Ανάλογη διαμαρτυρία οργανώθηκε στις 12 Μαΐου έξω από το αμερικανικό Πεντάγωνο. Τον επόμενο μήνα, ο Τζούλιαν Μποντ, ένας από τους ηγέτες της φοιτητικής αντιρατσιστικής-φιλειρηνικής οργάνωσης SNCC, κατάφερε το εξαιρετικά σπάνιο για ανεξάρτητο υποψήφιο, να εκλεγεί βουλευτής στην Τζόρτζια, αλλά παραιτήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Τον ίδιο μήνα (Ιούνιος 1965) άρχισε το πρωτοφανές στα χρονικά των Η.Π.Α. κύμα λιποταξιών, με διαδηλωτές να καίνε δημόσια, προκλητικά, επιθετικά, τα στρατιωτικά τους βιβλιάρια.
Το 1967, η μαζική και υποχρεωτική στρατολόγηση εφέδρων, οδηγεί σε έκρηξη το αντιπολεμικό κίνημα. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλώνουν σε διάφορες πόλεις των Η.Π.Α όπως στη Νέα Υόρκη. Περίπου 100.000 συμμετέχουν στην περικύκλωση του Πενταγώνου. Ο μαύρος θρύλος του μποξ Μοχάμετ Άλι αρνείται να πάει να πολεμήσει. «Κανένας Βιετκόγκ δεν με αποκάλεσε ποτέ αράπη» δηλώνει. Το αμερικανικό κατεστημένο, μέσω του προέδρου Τζόνσον για να κάμψει το εξαιρετικά επικίνδυνο κίνημα των αντιρρησιών συνείδησης, θέσπισε με κατεπείγουσες διαδικασίες έκτακτη δρακόντεια νομοθεσία,με εξαιρετικά βαριές ποινές φυλάκισης και χρηματικά πρόστιμα για τους παραβάτες, κάτι που αρνήθηκε σε μαζική κλίμακα η ριζοσπαστικοποιημένη αμερικανική νεολαία.
Το κίνημα στα πανεπιστήμια μαζικοποιείται ακόμη περισσότερο, ριζοσπαστικοποιείται με σύνθημα «νίκη στους Βιετκόνγκ».
Διαδηλωτές κατά του Πολέμου στο Βιετνάμ διαδηλώνουν στο Πεντάγωνο, 1967.
Στο Σικάγο η αστυνομία επιδίδεται σε όργιο καταστολής ενάντια στο αντιπολεμικό κίνημα. 100.000 διαδηλώνουν στο Λονδίνο τον Οκτώβρη του 1968. Λίγους μήνες νωρίτερα, ο γαλλικός Μάης αναδεικνύει στα βασικά του αιτήματα τον τερματισμό του πολέμου.
Στις 4 Απριλίου του 1968 δολοφονούν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, στο Μέμφις του Τεννεσσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν, με τους συνεργάτες του. Ηγέτης της καμπάνιας για τα δικαιώματα των μαύρων, με τίτλο:”Πρόγραμμα Αλαμπάμα”. Κατάγονταν από οικογένεια μεσοαστικής τάξης και σχετιζόταν άμεσα με το μαύρο κλήρο των Νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ο πατέρας και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες. Ο θάνατός του διαπιστώθηκε, στο Νοσοκομείο Σαιντ Τζόζεφς και στις 9 Απριλίου, ο Κινγκ κηδεύτηκε στην Ατλάντα. Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Μαρτίου του 1969, ο Τζέιμς Ερλ Ρέυ, ομολόγησε τη δολοφονία του Κινγκ και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών.
Ο Κινγκ τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, μετά το θάνατό του
Η δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ προκαλεί εξεγέρσεις σε 110 πόλεις.
Το κίνημα δεν κάμπτεται, μαζικοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται
Στις 6 Απρίλη, στην καρδιά της χώρας και σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις των ΗΠΑ, τη Βαλτιμόρη, ξεκινά μια από τις πιο μαζικές και συγκρουσιακές εξεγέρσεις της σύγχρονης αμερικάνικης ιστορίας. Η εξέγερση έληξε 8 μέρες μετά, με 6 νεκρούς, περίπου 700 τραυματίες και χιλιάδες συλλήψεις. Πρωταγωνιστής σε εκείνο το όργιο καταστολής, ήταν ο τότε κυβερνήτης του Μέριλαντ, Σπίρο Άγκνιου ή Σπύρος Αναγνωστόπουλος. Ο ελληνοαμερικάνος ρεπουμπλικάνος πολιτικός ο οποίος τότε συγκέντρωσε στο πρόσωπο του την υποστήριξη όλων των συντηρητικών και ακροδεξιών κύκλων της αμερικάνικης πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ, ως ο άνθρωπος που δεν δίστασε να μιλήσει δημόσια κατηγορώντας τους αφροαμερικανούς και τους ηγέτες τους, ως αλήτες και εγκληματίες και φυσικά ήταν ο πολιτικός εγκέφαλος πίσω από την κατάπνιξη της εξέγερσης.
Σε Ουάσιγκτον, Σικάγο, Ντιτρόιτ, Βαλτιμόρη – ο στρατός επεμβαίνει, (όπως είχε κάνει ξανά το 1965 στο Γουατς και το 1967 στο Ντιτρόιτ αφήνοντας πίσω του δεκάδες νεκρούς). Το καλοκαίρι του 1968 η εφημερίδα του αριστερού ριζοσπαστικού κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, πουλάει πάνω από 100.000 φύλλα.
Το Αντιπολεμικό κίνημα συνεχίζει την μαζική δυναμική του δράση
1968. Οι ΗΠΑ απομονώνονται παγκοσμίως και είναι πλέον εμφανή η αδυναμία τους να επιβληθούν στρατιωτικά μέσα στο Βιετνάμ. Το Νοέμβρη o Νίξον γίνεται πρόεδρος. Οι αμερικάνικες δυνάμεις φτάνουν στους 580.000 στρατιώτες.
1969. Οι ΗΠΑ κλιμακώνουν την στρατηγική των ισοπεδωτικών βομβαρδισμών στο Βιετνάμ και στην γειτονική Καμπότζη.
1970. Οι ΗΠΑ εισβάλλουν στην Καμπότζη.
1972. Ο βορειοβιετναμέζικος στρατός εισβάλλει στο νότιο Βιετνάμ. Ξεκινάει η μαζική απόσυρση του αμερικάνικου στρατού.
1973. ΗΠΑ και Βόρειο Βιετνάμ υπογράφουν ειρηνευτική συμφωνία στο Παρίσι.
30 Απριλίου του 1975. Οι Βιετ Κογκ μπαίνουν στη Σαϊγκόν και οι τελευταίοι Αμερικάνοι αποχωρούν.
Ο Μπομπ Ντίλαν, είναι μεγάλος μουσικός, στιχουργός και ποιητής
Επηρέασε την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν, εμπνεύστηκαν, προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του. Μεγάλο μέρος των τραγουδιών του, στο ξεκίνημα του μουσικού του ταξιδιού εξέφρασαν το αντιπολεμικό κίνημα εκείνης της περιόδου 1964-1974.
Έγινε σύμβολο αμφισβήτησης όταν το μόνο που επιθυμούσε ο ίδιος ήταν να γίνει μουσικός. Ο μύθος και η αλήθεια μπλέκουν συχνά γύρω από το πρόσωπο του. Μια προσωπικότητα και μια ζωή γεμάτη αντιφάσεις. Από τη ριζοσπαστικοποίηση της μεταπολεμικής γενιάς στα προσωπικά αδιέξοδα, και την ενασχόληση με τη θρησκεία. Αρκετοί λένε ότι έχει γίνει ένα με το κατεστημένο, πως τον κέρδισε το χρήμα και ο κοσμοπολιτισμός. Αυτό δεν ακυρώνει τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες και τα τραγούδια του Ντίλαν στα χρόνια της νεότητας του, που συνδέθηκαν με την αμφισβήτηση του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, τη δημοκρατία και το αντιπολεμικό κίνημα.
Οι επίσημοι και ανεπίσημοι δίσκοι, συναυλίες, βιογραφίες, διασκευές, ακυκλοφόρητες μαγνητοταινίες και τραγούδια μαρτυρούν το μεγαλείο της μουσικής του.
Οι επιλογές στη πορεία της ζωής του είναι δικές του, δεν μας εκφράζουν, μπορούμε όμως να τις κρίνουμε.
Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Υ.Γ. Να θυμίσω μερικά “ελληνικά στιγμιότυπα” του Robert Allen Zimmerman (μουσικές αναφορές στον Bob Dylan) που αλίευσα από το: www.musicpaper.gr
1. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το2005 κυκλοφορεί το βιβλίο με τίτλο “Bob Dylan: Η ζωή μου”. Μεταφρασμένο στα ελληνικά από την Χίλντα Παπαδημητρίου και τη Νίκη Προδρομίδου.
2. Οι εκδόσεις Μεταίχμιο το 2005 θα προχωρήσουν και στην έκδοση με τα δημιουργικότερα χρόνια του θρυλικού τραγουδοποιού, με σπάνιες φωτογραφίες, συλλεκτικά ντοκουμέντα, χειρόγραφα στίχων και ένα CD με συνεντεύξεις του. (Ρόμπερτ Σαντέλι, Bob Dylan,. Μετάφραση: Χίλντα Παπαδημητρίου, Νίκη Προδρομίδου.
3. Από τις εκδόσεις Ιανός κυκλοφόρησαν το 2006 στίχοι του Bob Dylan μεταφρασμένοι στα ελληνικά από τον Γιώργο-Ίκαρο Μπαμπασάκη.
4. Το καλοκαίρι του 1989 ο Bob Dylan βρέθηκε με τον Van Morrison στο λόφο του Φιλοπάππου. Από εκεί με φόντο την Ακρόπολη και τις δύο ακουστικές τους κιθάρες θα γυρίσουν ένα βίντεο για το κομμάτι Crazy Love για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ του ΒΒC.
5. Το ίδιο καλοκαίρι στην Αθήνα, έδωσε και μία συναυλία στο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Μία ακόμα συναυλία εδωσε στην Πάτρα, στο πλαίσιο της περιοδείας “Never Ending”.
6. Οι διασκευές και οι αναφορές του Διονύση Σαββόπουλου στον Dylan πολλές. Κρατάμε μία από το μακρινό 1972 . Είναι η χρονιά που ο Διονύσης Σαββόπουλος, στον δίσκο Βρώμικο ψωμί, διασκευάζει το The wicked messenger του Bob Dylan, το οποίο κυκλοφόρησε το 1967 στο album John Wesley Harding. Ο τίτλος του κομματιού Άγγελος Εξάγγελος.
7. Τραγούδι “Με τον Μπομπ Ντύλαν”. Μουσική του Αντώνη Βαρδή. Στίχοι του Πάνου Φαλάρα. Τραγούδι Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Με νικοτίνη δυνατή και τον Μπομπ Ντύλανκαι τους ρεμπέτες στα παλιά γραμμόφωνατα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλανγια να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα.
Αναψυκτήρια φτηνά και καφενείακαι πεθαμένες Κυριακές μ’ αρρώστησανόλη η ζωή μου φεύγει δίχως σημασίαπολύ σιωπή τα όνειρά μου κόστισαν.
Πάνω σε τοίχους πονηρές οι διαφημίσειςστην τηλεόραση και στα ραδιόφωνακι εσύ γυρεύεις στα κανάλια να με κλείσειγια να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα.
Με νικοτίνη δυνατή και τον Μπομπ Ντύλαν
και τους ρεμπέτες στα παλιά γραμμόφωνα
τα όνειρά μου στην πρωτεύουσα με στείλαν
για να μιλάω πάντα χαμηλόφωνα.
