Διαχρονικά, το ζήτημα του «πόθεν έσχες», μόνο ως φάρσα μπορεί να εκληφθεί στην ελληνική διοίκηση. Αρχής γενομένης από το Κοινοβούλιο όπου καταγράφεται μόνο το «έσχες» των βουλευτών, το οποίο φοράει πονηρά το «πόθεν», για να κρυφτεί από τα αδιάκριτα μάτια μας.
Η υποβολή ηλεκτρονικού Πόθεν ΄Εσχες αφορά περισσότερους από 120.000 υπόχρεους, οι οποίοι συγκαταλέγονται στις κατηγορίες των πολιτικών προσώπων, αιρετών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Δικαστικούς Λειτουργούς αλλά και ιδιοκτήτες και εργαζόμενους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Αν λοιπόν, θεωρήσουμε πως η μνημονιακή δέσμευση πραγματοποιηθεί έτσι ακριβώς όπως προβλέπει η ψήφισή της και δεν υπάρξουν διάφορες ξαφνικές τροπολογίες, θα μας προκύψουν στιγμές «Αποκάλυψης»!
Φτάνει να φέρουμε στον νου μας μερικές περιπτώσεις προσώπων που θα θιγούν από το ηλεκτρονικό φακέλωμα. Δήμαρχος με δύο θητείες σε καταχρεωμένο Δήμο, με ακίνητα, καταθέσεις εκατομμυρίων και επενδύσεις στα Βαλκάνια. Υπουργός με υπεράκτιες εταιρείες και μετρητά σε θυρίδες. Υπάλληλος ΔΟΥ με εξοχικά σε Μύκονο και Λευκάδα.
Σε περίπτωση που κάποιος κάνει τον κόπο να ζητήσει μερικούς μόνο, φακέλους από τον τέως Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρο Ρακιντζή, μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι τα τρία παραπάνω δείγματα, δεν είναι εξαιρέσεις αλλά ο κανόνας για τις κατηγορίες που αφορά το ηλεκτρονικό «πόθεν έσχες».
Θα μου πεις, δεν τα ξέραμε; Μα, στην Ελλάδα, κάθε πραγματικότητα αποκτά διαστάσεις μόνο αν εγκιβωτιστεί σε επιβεβλημένα μεγέθη ελέγχου. Αυτό δηλαδή που είναι σάπιο και κακοφορμίζει, μπορεί να μην μας ενοχλεί, έως ότου κάποιος φωνάξει πως κάτι μυρίζει άσχημα γύρω μας.
Επιπλέον, σε κάθε νέα μορφή ελέγχου της εξουσίας, κανένα αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι αποδοτικό, χωρίς την συνεισφορά της Δικαιοσύνης. Ακόμα δηλαδή κι αν αρχίσουν να αποκαλύπτονται το ένα μετά το άλλο τα κρούσματα των «εύπορων» κρατικών λειτουργών, θα πρέπει το λόγο να πάρουν τα δικαστήρια, προκειμένου να υπάρξει κατάληξη της υπόθεσης.
Επομένως, μόνο από τους τίτλους των ειδήσεων διαύγεια και τιμωρία της οποιασδήποτε φαυλότητας δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι απαραίτητη η εμπλοκή πολλών παραγόντων ώστε να κριθεί αποτελεσματικός ένας μηχανισμός κάθαρσης και διαύγειας για την προστασία του δημόσιου χρήματος.
Εν τω μεταξύ, πιο πιθανή θα μπορούσε να είναι η στοχοποίηση και η «τεχνητή» διαπόμπευση προσώπων που δεν θα έχουν διασφαλίσει τις κατάλληλες άμυνες απέναντι στο σύστημα. Άλλωστε ποιος μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στην εχεμύθεια ανθρώπων που αποκαλύπτουν καθημερινά την βαρβαρότητά τους απέναντι σε ανίσχυρους ανθρώπους.
Περισσότερο για λίστα υποψηφίων θυμάτων μου φαίνεται η επικείμενη καταγραφή του «πόθεν έσχες» παρά για ασφαλιστική δικλείδα. Πιο πολύ θα χρησιμεύσει για ξεκαθάρισμα λογαριασμών σε ένα πολιτικό σύστημα δικτύων και παράνομου πλουτισμού παρά για να βάλει τάξη στο άναρχο τοπίο των δημόσιων καταχραστών.
Και μεταξύ μας, τώρα που δεν είναι μπροστά οι «Θεσμοί», αν πραγματικά δηλωθούν όλα τα κλοπιμαία των τελευταίων δεκαετιών, θα πρέπει να γεμίσουν οι φυλακές κόσμο και να καταρρεύσει το σύμπαν.
Η πείρα του παρελθόντος δείχνει ότι κάθε φορά που δημιουργείται μια φαντασίωση δικαίου στη χώρα, το μόνο που έρχεται είναι η απογοήτευση.
Μόνο αν το ειδικό περιουσιολόγιο είχε ενταχθεί απευθείας σε ένα αντιστοίχως Ειδικό Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ως θεματοφύλακα της διαδικασίας, θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε αποτελέσματα. Τώρα που συνεχίζουμε να εκτελούμε Μνημόνια με δικούς μας τοποτηρητές, πάλι με τους κανόνες μας παίζουμε.
Κάποιοι έχουν χάσει τον ύπνο τους μ΄αυτή την υπόθεση. Είναι πολύ λίγοι όμως, αναλογικά με τους άλλους, που παραμένουν ακόμα στις επάλξεις. Αυτοί οι άλλοι έχουν τον τρόπο να χάνονται μες την αοριστία και στην ασάφεια των μηχανισμών. Μόνο οι ακάλυπτοι και οι «Ιφιγένειες» την πληρώνουν πάντα…
Του Ανδρέα Ζαμπούκα
