Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Στο ίδιο έργο θεατές λοιπόν… Ανόητοι γραφειοκράτες στο Λονδίνο, τις Βρυξέλλες, την Ουάσινγκτον και τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, «άνθρωποι» χωρίς καθόλου αισθήματα, που νομίζουν πως είμαστε ένα τίποτα, σχεδιάζουν στις γραμμές του 2004 το νέο σκηνικό πιέσεων και απειλών, για να εκβιάσουν μία διευθέτηση του Κυπριακού, που θα εξυπηρετεί πρωτίστως την Τουρκία και τον ισλαμιστή Πρόεδρό της.
Οι ίδιες σκέψεις όπως το 2004. Οι ίδιοι σχεδιασμοί. Να «εξημερώσουν» το θηρίο, τον Ταγίπ Ερντογάν δηλαδή, προσφέροντας ως τρόπαιο την Κύπρο. Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα.
Και δεν κρύβονται οι γραφειοκράτες, οι οποίοι έστειλαν στο νησί τον άλλο παμπόνηρο Έσπεν Μπαρθ Άιντα, τον Ατλαντιστή Νορβηγό, για να τους κάνει τη δουλειά.
Ο ειδικός σύμβουλος του Μπαν κι Μουν είπε μία κουβέντα στον κατοχικό ηγέτη, σύμφωνα με την Κίπρις Ποστασί, που πρέπει να προβληματίσει τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας. «Σε περίπτωση που εντός του Σεπτεμβρίου δεν γίνει κατορθωτό να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα στις εντατικές διαπραγματεύσεις θα δημιουργηθεί βαθιά ανησυχία», φέρει τον Άιντα να λέει στον Μουσταφά Ακιντζί ο Τουρκοκύπριος αρθρογράφος Βατάν Μεχμέτ. «Εάν τα πράγματα οδηγηθούν στον Οκτώβριο χωρίς να εξασφαλιστεί πρόοδος, τότε θα είναι πολύ αργά» φέρεται να υπογραμμίζει ο Νορβηγός στον αντιπρόσωπο του Ερντογάν στα κατεχόμενα.
«Πολύ αργά για ποιο πράγμα;», θα αναρωτηθείτε και θα έχετε δίκιο. Μα για την παράδοση της Κύπρου στην επιρροή της Τουρκίας. Για τι άλλο αγωνιούν οι διεθνείς γραφειοκράτες, που ασχολούνται με την Κύπρο; Η κρίσιμη λέξη είναι η «διευθέτηση»… Να το κλείσουμε το Κυπριακό όπως-όπως και άρον-άρον και οι χιλιάδες ελληνικές ψυχές που ζουν αιώνες στο νησί ας κόψουν τον λαιμό τους.
Είμαι βέβαιος ότι μερικοί εκ των αναγνωστών θα απαντήσουν ότι απλοποιώ πολύ τα πράγματα, αλλά έχω επιχειρήματα. Και το βασικότερο είναι ότι εντοπίζω μία απίστευτη βιασύνη, που δεν έχει καμία σχέση με την ουσία του προβλήματος, που είναι η εισβολή και η κατοχή, αλλά πώς θα εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της Τουρκίας. Μοναδικό μέλημα αυτών των αυτόκλητων σωτήρων της Κύπρου έπρεπε να είναι ο λαός της, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Διότι αν ήταν αυτό το μέλημά τους, θα κάναμε και εμείς δύσκολες εκπτώσεις για να ζήσουμε σε καθεστώς ειρήνης χωρίς ξένους στρατούς και επιρροές.
Ο κ. Άιντα, λοιπόν, βιάζεται να κλείσει το Κυπριακό επειδή πιστεύει ότι ευνοούν τη λύση οι συνθήκες. Πρόκειται για ανοησία. Ποιες είναι αυτές οι καλές συνθήκες για να πληροφορηθούν και οι ενδιαφερόμενοι πολίτες της Κύπρου;
Μήπως άλλαξε θέσεις η Τουρκία;
Μήπως εγκατέλειψε το αναχρονιστικό καθεστώς των εγγυήσεων;
Μήπως θα επιστρέψει τη Μόρφου στους νόμιμους κατοίκους της;
Μήπως δέχεται να αποχωρήσουν όλοι οι έποικοι, οι οποίοι είναι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο παράνομοι;
Μήπως αποδέχονται τις δημοκρατικές διαδικασίες, με πιο βασική την πιο ιερή: ένας πολίτης μία ψήφος;
Μήπως αποδέχθηκαν τις βασικές ελευθερίες της διακίνησης, της ελεύθερης απόκτησης περιουσίας, της εγκατάστασης των πολιτών όπου επιθυμούν;
Τίποτα από τα παραπάνω…
Αντίθετα οι τουρκικές απαιτήσεις έχουν αυξηθεί ενώ η αποδοχή της παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, με την ψευτοδικαιολογία ότι δεν γίνεται να αποχωρήσουν από τη μία στιγμή στην άλλη, άνοιξε την όρεξη των Τούρκων που απαιτούν να μοιραστούν τα πάντα ίσα και… δίκαια!
Και βεβαίως ουδείς θα διαφωνήσει να συμβεί αυτό σε ένα καθεστώς όπου όλοι σεβόμαστε τις αρχές της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, όπου όλοι θα έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευθύνες. Δεν λέμε στον κ. Αναστασιάδη να μην επιλύσει το Κυπριακό. Θα ήταν τρέλα να ζητήσουμε κάτι τέτοιο. Θα ήταν παραλογισμός. Αλλά είναι δικαίωμά μας να απαιτούμε καθαρή λύση, χωρίς εγγυήσεις και στρατεύματα, με Κυβέρνηση που θα εκλέγεται απ’ όλους τους πολίτες.
Η Κύπρος είναι μικρός τόπος για να αντέξει τρεις κυβερνήσεις, τρεις βουλές και γερουσίες σε ένα μπασταρδεμένο σύστημα που θα καταρρεύσει μέσα σε μερικούς μήνες.
Και άντε τότε, κύριε Πρόεδρε, να επιστρέψεις στην προηγούμενη κατάσταση.
Είναι καλές οι φιέστες της ειρήνης με τον ασπόνδυλο κύριο Ακιντζί, αλλά η νέα πραγματικότητα, που θα κυριαρχείται από αβεβαιότητα, θα είναι αβάστακτη για τους πολίτες.
Να το λύσεις το Κυπριακό.. Αλλά να μη διαλύσεις την Κύπρο…
Ο κατοχικός ηγέτης είναι ο λαγός των ισλαμιστών της Τουρκίας. Μεταφέρει, με τη στόμφα του «ειρηνιστή», κάθε βλακώδη απαίτησή τους και με ανησυχεί το γεγονός ότι γίνεται ό,τι λέει.
Η τριμερής έχει σχεδόν κλείσει, ο κ. Αναστασιάδης ονομάζει την πενταμερή συνάντηση πολυμερή ως να αλλάζει κάτι, και θα φτάσουμε στο τέλος του χρόνου με τα δημοψηφίσματα. Και βεβαίως οι Ελληνοκύπριοι δεν τρώνε κουτόχορτο, η υπερηφάνειά τους και η διορατικότητά τους θα απορρίψει τη φιλοτουρκική λύση και ο κ. Αναστασιάδης θα ψάχνεται.
Αλλά τώρα δεν θα έχει απέναντί του τον Τάσσο Παπαδόπουλο για να τον κατηγορήσει για το αποτέλεσμα. Τον εαυτό του θα πρέπει να μέμφεται. Γι’ αυτό, ας σηκώσει το ανάστημά του και ας πάψει να εμπιστεύεται τους ξένους και τον κ. Ακιντζί. Δεν έχουν καλά αισθήματα και σίγουρα δεν νοιάζονται για τον ελληνικό πληθυσμό του νησιού.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Οι πολιτικοί δείχνουν τις ηγετικές τους ικανότητες στα δύσκολα. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν, κύριε Πρόεδρε της Κυπριακής Δημοκρατίας, να απαιτούν ο κατοχικός ηγέτης και η Τουρκία να διώξεις συνεργάτη σου και εσύ να κοιτάζεις τα… σύννεφα.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ και MIGNATIOU
