Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ούτε στο Τιμπουκτού!

Οι κρατικοί διαγωνισμοί αντικείμενου μεγάλης αξίας, σε ολόκληρο τον κόσμο, είναι τεχνοκρατικές διαδικασίες, ιδιαίτερα περίπλοκες και χρονοβόρες. Επίσης, ανάλογα τηνχώρα διεξαγωγής τους, μπορεί να ενέχουν και (λίγα ή πολλά) στοιχεία διαπλοκής ή/και διαφθοράς…

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση όλοι οι διαγωνισμοί με αντικείμενο μεγαλύτερο από ένα συγκεκριμένο όριο, είναι υποχρεωτικά διεθνείς. Ανάλογα την κατηγορία του αντικειμένου (υπηρεσίες, προμήθεια υλικού κ.λπ.). Οφείλουν δε να ακολουθούν το σχετικό Κοινοτικό δίκαιο.

Στην Ελλάδα, το αντίστοιχο εθνικό δίκαιο είναι πλήρως εναρμονισμένο με το ευρωπαϊκό. Οι κανόνες διεξαγωγής των διεθνών διαγωνισμών είναι πολύ συγκεκριμένοι και (συνήθως) τηρούνται αυστηρά. Παρακολουθούνται δε και ελέγχονται στενά από τα ευρωπαϊκά όργανα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση του διαγωνισμού για την υλοποίηση του υπολοίπου τμήματος του Εθνικού Κτηματολογίου. Ο οποίος, παρά τα στενά χρονικά περιθώρια (το σύνολο του Κτηματολογίου πρέπει να έχει ολοκληρωθεί πλήρως, έως το 2020), ακυρώθηκε πριν λίγους μήνες και επαναπροκηρύχθηκε πρόσφατα. Ένα έργο εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Του οποίου η ακύρωση ήρθε μετά από καταγγελίες ξένων, ευρωπαϊκών εταιρειών στην Κομισιόν και τους ελέγχους που αυτή διενήργησε…

Ο διαγωνισμός για τη χορήγηση των τηλεοπτικών αδειών, είναι διεθνής. Αλλά εκεί σταματά η οποία ομοιότητα υπάρχει μεταξύ της διαδικασίας-show που παρακολουθούμε από εχτές και οποιουδήποτε διαγωνισμού έχει διενεργηθεί ποτέ, σε ολόκληρη την ιστορία του ελληνικού κράτους.

Αυτό το γεγονός, από μόνο του, δεν είναι κατακριτέο, βέβαια. Ίσα-ίσα που η “καινοτόμα” και πρωτότυπη διαδικασία, θα μπορούσε να βοηθήσει στην καλύτερη διεξαγωγή των διαγωνισμών στο μέλλον. Εάν και εφόσον:

Α. Ο διαγωνισμός και η διεξαγωγή του ήταν πλήρως εναρμονισμένα και σύμφωνα με το Σύνταγμα και την κείμενη νομοθεσία

Β. Η διαδικασία δεν δημιουργούσε ερωτηματικά ως προς τη σκοπιμότητα κάποιων κανόνων και τη διαφάνεια κάποιων σημείων της

Γ. Τα δικαιώματα, ατομικά και επιχειρηματικά, των συμμετεχόντων ήταν διασφαλισμένα και δεν υπήρχαν ζητήματα προσωπικής υπόστασης και αξιοπρέπειας τους και

Δ. Οι κανόνες και τα διαδικαστικά της διεξαγωγής ήταν ίδιοι για όλους και τηρούνταν απολύτως και μέχρι κεραίας.

Δυστυχώς, όπως φαίνεται, καμία από τις παραπάνω προϋποθέσεις δεν τηρήθηκε. Κατ’ αρχήν, πολλοί εγκυρότατοι νομικοί έχουν δημόσια υποστηρίξει ότι ο νόμος ο οποίος καθορίζει τα του διαγωνισμού είναι τόσο αντισυνταγματικός, όσο και αντίθετος με την Κοινοτική νομοθεσία περί ελεύθερης αγοράς…

Στη συνέχεια, είναι αδύνατον να μην απορήσει κανείς για ποιο συγκεκριμένο λόγο, κρίθηκε αναγκαίο να είναι αποκλεισμένοι από όλο τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και μεταξύ τους οι συμμετέχοντες. Τα περί μη δυνατότητας συνεννόησης μεταξύ τους, είναι, τουλάχιστον, περίεργα. Για να μην πω αστεία. Θα μπορούσαν να κάνουν συνεννοήσεις αν βρίσκονταν όλοι σε μία κοινή αίθουσα, έστω με χωρίσματα μεταξύ τους αλλά υπό αυστηρή επιτήρηση και με ένα τερματικό ο καθένας μπροστά του; Όχι φυσικά…

Ακόμη μεγαλύτερα ερωτηματικά προκαλούν τα όσα ειπώθηκαν σαν εξήγηση του γιατί η διαδικασία στην τελευταία φάση της, από ηλεκτρονική, μετατρέπεται σε γραπτή. Για ποιον ακριβώς λόγο δεν θα επιτυγχάνονταν η υψηλότερη τιμή μέσω ηλεκτρονικού συστήματος; Έχει καμία σχέση η επιλογή γραπτής τελικής προσφοράς αντί ηλεκτρονικής, το γεγονός πως, σ’ ένα ηλεκτρονικό σύστημα με υποτυπώδεις προδιαγραφές ασφαλείας, δεν είναι τόσο εύκολο να αλλάξουν δεδομένα, όσο είναι σε έναν σφραγισμένο φάκελο;

Το πιο ακατανόητο όμως, σε όλη αυτή την παράσταση η οποία στήθηκε για τις τηλεοπτικές άδειες, είναι ο τρόπος συμπεριφοράς που επέλεξε να έχει η κυβέρνηση, απέναντι στους συμμετέχοντες επιχειρηματίες. Επιχειρηματίες οι οποίοι πλήρωσαν €3 εκατομμύρια για τη συμμετοχή τους και μόνο. Επιχειρηματίες που αντιμετωπίζονται σαν να είναι εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Καθώς τους επιβλήθηκε να παραμείνουν έγκλειστοι στο κτίριο, για όλη τη διάρκεια της διαδικασίας. Ακόμη και όσοι πάρουν άδειες στις αρχικές δημοπρασίες, υποχρεούνται να παραμείνουν στο κτίριο μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία. Να κοιμούνται σε ράντζο, να χρησιμοποιούν χημικές τουαλέτες και να τρώνε junk food. Εκτός από τα τεράστια θέματα ατομικών δικαιωμάτων που εγείρονται από αυτή την κατάσταση, δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί τι θα συμβεί εάν προκύψει κάποιο απρόοπτο σε κάποιο μέλος της οικογενείας ενός από τους συμμετέχοντες. Ή προκύψει κάποιο σοβαρό πρόβλημα σε κάποια από τις άλλες επιχειρήσεις που διατηρεί ένας από τους επιχειρηματίες που συμμετέχουν αυτοπροσώπως. Π.χ. τι θα γίνει εάν (ο μη γέννητω, κτυπάμε όλοι ξύλο) συμβεί ένα ατύχημα σε ένα από τα δεκάδες καράβια του κυρίου Μαρινάκη και απαιτείται η παρουσία του; Θα τον περιμένουν μέχρι να δοθούν όλες οι άδειες ή θα τα παρατήσει και θα χάσει τα χρήματά του; Για σκεφτείτε να έχει ήδη κερδίσει μια άδεια;

Όσον δε αφορά την τήρηση των διαδικαστικών και των κανόνων, αρκεί να θυμηθούμε την περίπτωση του κυρίου Καλογρίτσα. Αποδοχή καθυστερημένης υποβολής απαιτητού δικαιολογητικού (τέτοιο θεωρείται η εγγυητική επιστολή) και μάλιστα για σαράντα λεπτά, δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ, στα 195 χρόνια που υπάρχει Ελληνικό κράτος. Ποτέ και πουθενά. Προσωπικά, γνωρίζω περιπτώσεις διαγωνισμών που αποκλείστηκαν συμμετοχές για καθυστέρηση 5 (ΠΕΝΤΕ) λεπτών. Με αποτέλεσμα άνθρωποι να χάσουν τη δουλειά τους. Στην περίπτωση των αδειών όμως, απλά έμεινε ανοικτό το Πρωτόκολλο. Με άνωθεν εντολή…

Τα παραπάνω είναι μερικά μόνο, από τα “περίεργα και παράξενα” αυτού του διαγωνισμού (ο Θεός να τον κάνει…). Αλλά δεν υπάρχει λόγος να μακρηγορήσω και να κουράσω. Τα πράγματα είναι απλά. Τέτοιες καταστάσεις δεν επιτρέπεται να διαδραματίζονται σε μια Ευρωπαϊκή χώρα, σε μια σύγχρονη Δημοκρατία. Είναι απαράδεκτο να συμβαίνουν στην Ελλάδα. Τέτοια ρεζιλίκια των θεσμών μιας χώρας, δεν συμβαίνουν πουθενά. Ούτε στην Βενεζουέλα του συντρόφου Μαδούρο, ούτε την Β. Κορέα του αδελφού Κιμ, ούτε καν στις Δημοκρατίες της Μπανάνας στην Κεντρική Αμερική ή τις χώρες της υποσαχάριας Αφρικής….

Πέτρος Λάζος

Σ.Σ.: Επίθεση και ξυλοδαρμός στον διοικητή της Τροχαίας Αθηνών και μάλιστα εν ώρα υπηρεσίας. Πριν λίγο καιρό έκαψαν τρόλεϊ στην Πατησίων μπροστά στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Δεν μπορείτε να πείτε, τα πράγματα βελτιώνονται. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως, πριν λίγα μόλις χρόνια, έκαιγαν ζωντανούς υπάλληλους τραπεζών, μέσα στην δουλειά τους…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ