Οι νόμοι εφαρμόζονται στην Ελλάδα ανάλογα με τις διαθέσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Και η σημερινή τουλάχιστον προς το παρόν δείχνει να διώκει το επιχειρείν, περνώντας από 40 κύματα όσους δραστηριοποιούνται στη χώρα, ενώ δυσκολότερα είναι τα πράγματα για όσους επιθυμούν να επενδύσουν στην Ελλάδα.
Αν και ο νομοθέτης έχει προβλέψει την πενταετή παραγραφή του δικαιώματος του δημοσίου να ελέγχει τις επιχειρήσεις και τα φυσικά πρόσωπα, ωστόσο το χρονικό διάστημα αυτό καταστρατηγείται αναγκάζοντας τους επιχειρηματίες να αναζητούν στοιχεία που ξεπερνούν ακόμα και τα 10 χρόνια.
Σε κάθε περίπτωση ο έλεγχος των επιχειρήσεων και δη των μεγάλων είναι σημαντικός ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να ξεκινάει με γνώμονα την εξόντωση μίας επιχείρησης. Και σίγουρα θα πρέπει να υπάρχουν σκληρές ποινές για όσους εντοπίζονται να φοροδιαφεύγουν όπως ισχύουν και εφαρμόζονται σε αρκετές χώρες του κόσμου.
Στην Ελλάδα όλα συμβαίνουν αντίθετα. Συγκεκριμένα οι ποινές είναι «χάδι» για τους φοροφυγάδες, η πενταετής παραγραφής συνήθως γίνεται δεκαετής με απανωτές παρατάσεις, επιχειρείται (τουλάχιστον από αυτήν κυβέρνηση) η αμνήστευση των φοροφυγάδων εφόσον αποκαλύψουν εθελοντικά τα αδήλωτα εισοδήματα τους, ενώ τα λογιστήρια πρέπει να προβλέπουν λογιστικές διαφορές για έναν ενδεχόμενο έλεγχο της εφορίας. Από τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι δεν υπάρχει ένα σταθερό φορολογικό σύστημα στο οποίο μπορεί να βασιστεί μία επιχείρηση που λειτουργεί ή θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα.
Μεγάλο λογιστικό γραφείο αναφέρει στο Liberal ότι «οι ξένες επιχειρήσεις γυρίζουν την πλάτη τους στην Ελλάδα μόνο και μόνο όταν τους αναφέρουμε ότι τα λογιστήρια τους πρέπει, κατά την κατάρτιση των ισολογισμών τους, να προϋπολογίσουν και ένα 3% λογιστικές διαφορές. Οταν ρωτούν τι σημαίνει αυτό, τους απαντάμε ότι το ποσό αυτό περίπου προκύπτει από έναν έλεγχο της εφορίας, ασχέτως εάν υπάρχουν παραβάσεις! Μόνο το στοιχείο αυτό τους αρκεί για να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε επενδυτική προσπάθεια».
Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει ο έλεγχος με βάση τα 65 cd που διαθέτουν οι εισαγγελείς από τα πιστωτικά ιδρύματα για τις κινήσεις επιχειρηματιών και όχι μόνο κατά την τελευταία 12ετία (2000-2012). Σημειώνεται ότι πρόσφατα το ΣτΕ έβαλε «φρένο» στους ελέγχους σε βάθος από το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο συστηματικα αγνοεί το νόμο που προβλέπει συγκεκριμένες προθεσμίες για την άσκηση των δικαιωμάτων του.
Οι εισαγγελικές αρχές ζητούν για παράδειγμα από κάποιον ελεγκτικό μηχανισμό να ελεγχθεί το όνομα κάποιου που περιλαμβάνεται στη λίστα. Ο ελεγκτικός μηχανισμός στην πρώτη φάση του ελέγχου ελέγχει εάν τα δηλούμενα εισοδήματα την τελευταία 12 ετία ανταποκρίνονται με βάση τα περιουσιακά στοιχεία, όπως αυτά προκύπτουν από τους τραπεζικούς λογαριασμούς. Σε αυτή τη φάση οι ελεγκτές δεν μπαίνουν στη διαδικασία να διερευνήσουν εάν ο ελεγχόμενος υποχρεούται να δηλώσει κάποια εισοδήματα στην Ελλάδα.
Απλά γίνεται δέσμευση των λογαριασμών του και καλείται να δώσει εξηγήσεις για όσα έγιναν πριν από 12 χρόνια. Δηλαδή οι ελεγκτές δεν μπαίνουν στη διαδικασία της διερεύνησης των υποχρεώσεων του ελεγχόμενου και σε καμία περίπτωση δεν λογίζεται η πενταετής παραγραφή του δικαιώματος του δημοσίου για έλεγχο. Επί της ουσίας η λίστα των 65 cd δεν είναι λίστα φοροφυγάδων αλλά μια λίστα κινήσεων χρηματικών ποσών που έγιναν το προαναφερθέν διάστημα. Οι αρχές ωστόσο θεωρούν ότι υπάρχουν ενδείξεις φοροδιαφυγής και ξεκινούν έλεγχοι. Δεν χρησιμοποιούνται κριτήρια ανάλυσης κινδύνου προκειμένου να γίνουν κάποιες κατηγοριοποιήσεις και να βρεθούν οι επιχειρηματίες και τα φυσικά πρόσωπα που πρέπει να ελεγχθούν. Σχεδόν γίνονται όλα τυχαία ενώ κάποιοι θα έλεγαν ίσως και με βάση το ποσό γνωστός είναι ο επιχειρηματίας ή το φυσικό πρόσωπο που περιλαμβάνεται στη λίστα.
Δυστυχώς οι έλεγχοι στην Ελλάδα πάσχουν. Οπως πάσχει και το φορολογικό σύστημα. Για αυτό το λόγο άλλωστε οι πιστωτές της χώρας αρνούνται να δεχτούν έσοδα από τη φοροδιαφυγή όταν αναζητούνται μέτρα για να καλυφθεί κάποιο κενό.
Αυτό που τουλάχιστον φαίνεται από όλα τα μνημόνια είναι ότι οι πιστωτές της χώρας ζητούν να μπει ένα τέλος στις χαριστικές ρυθμίσεις, αρνούνται τις παρατάσεις παραγραφών θεωρώντας ότι μία επιχείρηση πρέπει να λειτουργεί σε ένα σταθερό φορολογικό περιβάλλον και κυρίως ζητούν να σταματήσει επιτέλους ο κρατικός παρεμβατισμός στους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Σημειώνεται ότι ακόμα οι πιστωτές της χώρας δεν έχουν συγχωρέσει τη χώρα μας για την αποπομπή του πρώην γενικού γραμματέα και νυν βουλευτή κ. Χάρη θεοχάρη από την ΓΓΔΕ.
