Ο Alfredo Serrano, 48χρονος οικονομολόγος, με μακριά μαλλιά και γένια, έγινε ο βασικός σύμβουλος του Προέδρου Μαδούρο.
Ο κύριος ένοχος των πιο ριζοσπαστικών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση της Βενεζουέλας είναι ο Ισπανός πολιτικός Alfredo Serrano Mancilla, σύμφωνα με τον Ισπανό Σύμβουλο του Προέδρου Nicolás Maduro, Carlos Valero.
Ο Valero δήλωσε στην ισπανική εφημερίδα ABC ότι ο Serrano «είναι ο συγγραφέας των τελευταίων και πιο ριζοσπαστικών οικονομικών μέτρων που έχουν πάρει οι Chavistas και το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να φτωχύνουν τη χώρα».
Απαλλοτριώσεις, κατάσχεση των επιχειρήσεων, «αστική γεωργία» στα μπαλκόνια, το σοβιετικό σύστημα προσφοράς και η καταναγκαστική εργασία στον τομέα της δημόσιας γεωργίας, είναι όλα αποτέλεσμα της επιρροής του Serrano.
Νωρίτερα αυτό το έτος, η εφημερίδα El Nacional είχε αναφερθεί στον Alfredo Serrano Mancilla, και τον είχε περιγράψει ως τον Ισπανό που κινεί τα νήματα της οικονομίας της Βενεζουέλας». Η εφημερίδα είχε επισημάνει ότι το μέλος των Podemos είναι ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα στο οικονομικό υπουργικό συμβούλιο του Maduro.
«Η κυβέρνηση εξακολουθεί να επιμένει στο οικονομικό μοντέλο του σοσιαλισμού στον 21ο αιώνα, παρά τις ελλείψεις και τον πληθωρισμό που προκύπτει εξ ολοκλήρου από τον ίδιο», σύμφωνα με την εφημερίδα.
Ποιος είναι ο Alfredo Serrano Mancilla;
Ο Mancilla «είναι το τελευταίο οχυρό που η ισπανική λαϊκιστική αριστερά κρατά στη Βενεζουέλα», σύμφωνα με το ABC.
Αυτός είναι ο συντονιστής του Κέντρου Πολιτικών και Κοινωνικών Μελετών (CEPS), μια ισπανική αντι-καπιταλιστική οργάνωση που παρέχει πολιτική διαβούλευση. Έχει υπάρξει σύμβουλος για τις κυβερνήσεις της Ισπανίας, της Βενεζουέλας, του Εκουαδόρ, του Ελ Σαλβαδόρ και της Βολιβίας. Το CEPS αυτή τη στιγμή χαρακτηρίζεται ως το «παράρτημα» των Podemos. Αρκετοί από τους ηγέτες του λειτουργούν εντός του ισπανικού αριστερού κόμματος (κυρίως οι ηγέτες Podemos Pablo Iglesias και Iñigo Errejón).
Ο Mancilla σπούδασε οικονομικά στη Βαρκελώνη, στην Ισπανία και στο Κεμπέκ του Καναδά. Έφτασε στη Βενεζουέλα πριν από 10 χρόνια με μια ομάδα αριστερών Ισπανών εκπαιδευτικών (Juan Carlos Monedero, Pablo Iglesias, Luis Alegre, Roberto Viciano Pastor) οι οποίοι ενστερνίζονται την ιδεαλιστική σκέψη του Ούγκο Τσάβες.
Ο Mancilla άρχισε μια φιλική σχέση με τη μαρξιστική πολιτική διανόηση της Βενεζουέλας, μέχρι τη συνάντησή του με τον τότε υπουργό Σχεδιασμού Ricardo Menendez.
Από εκεί και ύστερα, ο Mancilla έγινε οπαδός του τσαβισμού και έγραψε ομιλίες για τον Πρόεδρο Maduro, που παρουσιάστηκαν στην Εθνική Συνέλευση.
Ο Mancilla, σύμφωνα με την El Nacional, πιστεύει στην ιδέα ότι το σοσιαλιστικό οικονομικό μοντέλο του 21ου αιώνα είναι αναμφισβήτητο και ότι κάθε αποτυχία είναι το αποτέλεσμα των επιθέσεων της αντιπολίτευσης.
«Μόνο με την ελπίδα ενός οικονομικού θαύματος που θα σώσει τη χώρα του, ο Maduro έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σε έναν σκοτεινό, Ισπανό, μαρξιστή καθηγητή, τον οποίο ο ίδιος αποκαλεί «ο Ιησούς Χριστός της οικονομίας», έγραψε πρόσφατα η Wall Street Journal.
