Ο κόσμος το` χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι
Η δίκη για το Noor 1, το πλοίο που μετέφερε κάτι πάρα πάνω από δυο τόνους ηρωίνης, την μεγαλύτερη ποσότητα που έχει ποτέ κατασχεθεί στην Ευρώπη, τέλειωσε όπως άρχισε. Χωρίς να αγγίξει το θέμα. Τα μέλη και ο πλοίαρχος φυσικά αθωώθηκαν, κάποιοι καταδικάστηκαν για απλή συνέργεια. Από τους 32 συνολικά κατηγορούμενους, οι 17 αθωώθηκαν, ενώ ορισμένοι από τους φερόμενους ως πρωταγωνιστές της διακίνησης καταδικάστηκαν για απλή συνέργεια και στους οποίου οι εξειδικευμένες ποινές θα ανακοινωθούν την Τετάρτη.
Εκείνο που έκανε εντύπωση και που είναι και το πιο σημαντικό, είναι ότι το δικαστήριο δεν απέδωσε σε κανέναν από τους διωκόμενους την ιδιότητα του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης. Πολύ σωστό αυτό, γιατί κανένας από αυτούς τους κατηγορούμενους δεν ήταν ο πραγματικός αρχηγός. Ο πραγματικός αρχηγός είναι ένα πρόσωπο με μεγάλη οικονομική ευχέρεια. Η πώληση των δύο αυτών τόνων ηρωίνης θα απέφερε στον αρχηγό και χρηματοδότη αυτής της επιχείρησης, πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Αλλά και η αγορά της από τον τόπο παραγωγής θα απαιτούσε ένα σημαντικά μεγάλο ποσό, από 20-50 εκατομμύρια ευρώ, που κανείς από τους κατηγορούμενους δεν διέθετε. Ο χρηματοδότης δηλαδή αυτής της ιστορίας, είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη οικονομική επιφάνεια.
Το ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας είναι το ότι σε πολλά δημοσιογραφικά γραφεία , αλλά και στην πιάτσα γενικά, κυκλοφορούν κάποια στικάκια με πολύ ενδιαφέροντες διαλόγους ανάμεσα σε κάποιους από τους κατηγορούμενους και έναν σημαντικό και γνωστό παράγοντα με μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Ένα από τα ενδιαφέροντα σημεία της υπόθεσης, είναι επίσης ότι το δικαστήριο και οι σχετικοί παράγοντες της δίκης, δεν ζήτησαν σε καμιά περίπτωση να κατατεθούν ως στοιχεία αυτής της υπόθεσης κάποιοι πολλοί ενδιαφέροντες διάλογοι, που καταγράφηκαν νόμιμα από το γνωστό βαλιτσάκι με τον υπερκοριό της ΕΥΠ.
Σε γενικές γραμμές και σε τελική ανάλυση, είναι αυτό που λέμε ” ο κόσμος το`χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι”. Γιατί δεν υπάρχει συζήτηση, σε όλη την χώρα που να μην αναφέρεται κάποιο γνωστό όνομα, που οι περισσότεροι θεωρούν ως την κύρια φιγούρα αυτής της υπόθεσης.
Αυτό όμως δεν προκαλεί ιδιαίτερη έκπληξη. Γενικά για την δικαιοσύνη, όπως και για τις πολιτικές ηγεσίας και διάφορους άλλους ισχύει αυτό που λέμε γενικά για τον Θεό : “Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου”.
Άγνωσται, αλλά κατανοηταί.
Ένα μεγάλο ψάρι που πιάνεται στα πράσα δεν έχει καμιά χρησιμότητα αν καταλήξει στην φυλακή. Απεναντίας είναι πολύ πιο χρήσιμο, να τον κρατάμε όμηρο, ώστε να κάνει αυτό που του ζητάμε και είναι επιπλέον και ο ίδιος, μια επικερδής επιχείρηση, μια ωραία αγελάδα, με πολύ γάλα, για να την αρμέγεις μακροπρόθεσμα.
Όπως και να το κάνουμε αυτή η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Τόσο ενδιαφέρουσα, που καθώς μάλιστα η αποκάλυψη της οφείλεται στην DEA, την αμερικάνικη Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, που δεν αποκλείεται να την δούμε σύντομα να γίνεται Χολυγουντιανή ταινία.
