Του Σάκη Μουμτζή
Είναι πλέον ολοφάνερη η τακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί να επιβάλλει την θεσμική ατζέντα του πάνω στην ζοφερή οικονομική πραγματικότητα. Να μεταθέσει το πεδίο της αντιπαράθεσης από την οδυνηρή γι΄αυτόν κατάσταση της οικονομίας, στον ανώδυνο – και εν πολλοίς συμφέροντα – τομέα των θεσμικών μεταρρυθμίσεων. Μάλιστα στο πλαίσιο αυτής της τακτικής επαναφέρει την διενέργεια συμβουλευτικών δημοψηφισμάτων, επιζητώντας την συγκρότηση κίβδηλων πλειοψηφιών και την δημιουργία εσωκομματικών προβλημάτων στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Αν κατορθώσει και με συνεχείς πολιτικές παρεμβάσεις, καταστήσει αυτούς τους σχεδιασμούς του κυρίαρχους στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι μοιραίο να πρωταγωνιστήσει στις εξελίξεις και να είναι ο ρυθμιστής τους. Ταυτοχρόνως, σε αυτήν την περίπτωση, η Νέα Δημοκρατία θα σύρεται πίσω από τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να προωθήσει ηγεμονικά την δική της ατζέντα. Θα αγωνίζεται δηλαδή εκτός έδρας, πάντοτε αμυντικά. Στόχος της θα είναι η αποτροπή πραγμάτωσης των επιδιώξεων της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ένα κόμμα, όμως, που οι τακτικές του κινήσεις καθορίζονται από τις κινήσεις του αντιπάλου, είναι λογικό να καταγράφεται στην συνείδηση της κοινής γνώμης ως κομπάρσος και όχι ως πρωταγωνιστής, με δυσμενείς συνέπειες στην πολιτική του απήχηση.
Συνεπώς, η Νέα Δημοκρατία καλείται να ανατρέψει αυτούς τους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ και να προσπαθήσει να επιβάλλει τον δικό της σχεδιασμό δράσης που θα πρέπει να είναι επικεντρωμένος στο οικονομικό πεδίο, από εκεί δηλαδή που θέλει να ξεφύγει το συγκυβερνών κόμμα. Είναι γνωστό πως τις πολιτικές μάχες τις κερδίζουν τα κόμματα που επιβάλλουν στην κοινή γνώμη τα πολιτικά τους διλήμματα.
Σήμερα, περίπου έξι μήνες μετά την εκλογή του στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επιβάλλεται να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Είναι το ισχυρό χαρτί του κόμματος, υπερτερεί σε όλα τα σημεία του, πρόωρα φθαρμένου, Α. Τσίπρα και το κυριότερο, έχει ακροατήριο πολύ πέραν του πολιτικού βεληνεκούς της Νέας Δημοκρατίας.
Το πρώτο του μέλημα θα πρέπει να είναι η εγκατάλειψη της παραλυτικής θεωρίας του «ώριμου φρούτου», η επαναφορά της οικονομίας στην κεντρική σκηνή και η σύγκριση των πεπραγμένων 2012-2014 με τις θλιβερές επιδόσεις της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που μας στοίχισαν κάπου μεταξύ 85-100 δισεκατομμύρια ευρώ. Πρέπει να αντιληφθεί η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας πως η καταξίωση της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου στην συνείδηση των πολιτών, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επικράτηση της.Γιατί ταυτόχρονα σηματοδοτεί και την απαξίωση όλης της πορείας και των πολιτικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι ξεκάθαρο πλέον, πως η οικονομία, η δημόσια τάξη και η ασφάλεια των πολιτών, η υγεία και η παιδεία, είναι οι τομείς που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει τις χειρότερες επιδόσεις. Αυτό σημαίνει πως αποτελούν τους προνομιακούς χώρους άσκησης σκληρής καθημερινής αντιπολίτευσης και ταυτόχρονα τα πεδία προβολής και ανάπτυξης των κυβερνητικών θέσεων της Νέας Δημοκρατίας. Και αυτήν την προσπάθεια πρέπει να την αναλάβει ο Κυριάκος. Μόνον αν ο καθαρός λόγος του αντιπαρατεθεί στον λόγο του Α. Τσίπρα θα φανούν οι αβυσσαλέες διαφορές που τους χωρίζουν. Θα γίνουν οι συγκρίσεις.
Γιατί ο λόγος του Αλέξη διακρίνεται για τον απόλυτο κυνισμό του ψεύδους. Είναι γνωστόν πως στην πολιτική τους διαπαιδαγώγηση τα στελέχη της Αριστεράς μαθαίνουν πως το ψέμμα, η εξαπάτηση, η παραπλάνηση, είναι θεμιτά πολιτικά εργαλεία, στερούμενα οποιουδήποτε αξιακού προσήμου. Τα χρησιμοποιούν εξ επιλογής και όχι εξ ανάγκης. Συνεπώς, όταν ο πρωθυπουργός ψεύδεται και εξαπατά, το κάνει, αλλά και το παραδέχεται με τον πιο φυσικό τρόπο, γιατί αυτό αποτελεί μία φυσιολογική πολιτική συμπεριφορά.
Απέναντι σε αυτόν τον κίβδηλο λόγο και τις καταστροφικές πολιτικές, ας αντιπαραθέσει η Νέα Δημοκρατία, με τον Κυριάκο μπροστά, τον δικό της λόγο και ας επιβάλλει στην κοινωνία τα δικά της διλήμματα και τις δικές της λύσεις.
