Του Γιώργου Κράλογλου
Ο θόρυβος που κάνουν τα μεγάλα επιχειρηματικά κανόνια στην παραγωγή και στις υπηρεσίες μαζί με τις πολιτικές ανοησίες που τα συνοδεύουν από κυβέρνηση και αντιπολίτευση αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από την ουσία. Ότι τελικά η Ελλάδα εκτός από 50-100 “καλοστεκούμενους” Ομίλους (άγνωστο για πόσο ακόμη) μετατρέπεται ιλιγγιωδώς σε απέραντο ψιλικατζίδικο και χώρο υποδοχής ευκαιριών μόνο για φτωχοτουρισμό.
Ρίξτε μια προσεκτική ματιά στα στοιχεία που κατά καιρούς δίνουν τα Επιμελητήρια για τη διαγραφή αλλά κυρίως για την έγγραφή νέων επιχειρήσεων και παραμερίστε το συσχετισμό που είναι μονίμως αρνητικός και δείχνει (ως τελικό αποτέλεσμα) ότι από το 2012 ( που νιώσαμε την κρίση και στην τσέπη μας) έχουμε χάσει πάνω από το 70% των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.
Αυτές που ήταν να φύγουν έφυγαν και είτε 350.000 χιλιάδες είτε περισσότερες έριξαν στην ανεργία 850.000 άτομα και τελείωσαν.
Και εμείς πληρώσαμε το σοσιαλιστικό όραμα Καραμανλή και την “Αλλαγή” Παπανδρέου με τρισεκατομμύρια σε δραχμές, με δισεκατομμύρια σε ευρώ, με ανεργία και με τη σημερινή φτώχεια για να φτιάξουμε (τα πρώτα 20 χρόνια της μεταπολίτευσης) ” Μια φτωχή Ελλάδα με πλούσιους Έλληνες…” όπως έλεγε και ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρόγκ το 2004 στους Ολυμπιακούς (διαπιστώνοντας κρατικές υπερβολές και τις σπατάλες μας).
Ποια όμως είναι η διάδοχη κατάσταση στην οικονομία με τα “σοσιαλιστικά οράματα” που μας άφησαν αμανάτι το τεράστιο κράτος το οποίο καλούμαστε να συντηρήσουμε γιατί είναι το κέντρο πελατειακών σχέσεων κυβερνήσεων και κομμάτων;
Τα στοιχεία στο ΓΕΜΗ των Επιμελητηρίων ( η εγγραφή στα οποία είναι υποχρεωτική) δείχνουν ότι στις 1000 νέες εγγραφές οι 800 και περισσότερες είναι ατομικές μικροεπιχειρήσεις!!!.
Δείχνουν ακόμη ότι από αυτές το 50% κρατάει δεν κρατάει ένα χρόνο και κλείνουν ανεξάρτητα από το αν διαγράφονται ή όχι από το ΓΕΜΗ (για να μην τους κυνηγάει η Εφορία)
Βεβαιώνουν (όπως και αν τα διαβάσεις) ότι η Ελλάδα είναι σχεδόν κατά 100% χώρα με μεσαία και ιδίως μικρή και οικογενειακή οικονομία που δεν θα συναντήσεις πουθενά αλλού στην Ευρωπαϊκή Ένωση όχι των πρώην 15 αλλά και των 27 (μετά το Brexit).
Η Ελλάδα γίνεται ημέρα με την ημέρα ένα απέραντο ψιλικατζίδικο με ρευστότητα αδύνατη να καλύψει και τα έξοδα των λουκέτων… που θα βάζουν (κατά πάσα βεβαιότητα) μέσα σε ένα χρόνο…
Αυτός είναι και ο λόγος της μεγάλης κινητικότητας στα Επιμελητήρια με τις 20-25000 διαγραφές, μεταξύ 2015-2016, ή τις 60% διαγραφές μετά το 2012 (που άρχισε να μετράει με επιπτώσεις η κρίση) ή έστω και τις 4-5000 νέες εγγραφές.
Η Ελλάδα επιστρέφει στην φτώχεια του 1950 που το “επιχειρηματικό επίπεδο” το κάλυπταν ο φούρνος και το μπακάλικο της γειτονιάς και τον τότε μεταπρατισμό τα γκαζιεράδικα της Πειραιώς και τα καρφοβελονάδικα της οδού Αθηνάς.
Τόσο χαμηλά έχει πέσει η ελληνική παραγωγή και ειδικότερα αυτό που γνωρίζαμε ως μεταποίηση και μεγάλη βαριά ελληνική βιομηχανική και εξαγωγική παραγωγή.
Εάν τώρα νομίζουμε ότι την κατάσταση και το προφίλ της ελληνικής οικονομίας θα σώσουν οι 50-100 όμιλοι της μεταποίησης και των πάσης φύσεως υπηρεσιών καλύτερα να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι θα ξυπνήσουμε και θα συναντήσουμε ξανά τον φούρνο της γειτονιάς και το μπακάλικο ως μοναδικό τομέα απασχόλησης.
Εάν δεν μας πείθουν τα στοιχεία των ΓΕΜΗ ας φροντίσουμε ερμηνεύσουμε επαρκώς το “φαινόμενο” της υπολειτουργίας, στο 50% και κάτω του δυναμικού, της λεγόμενης ενεργοβόρου βιομηχανίας.
Ας ερμηνεύσουμε γιατί οι 200-400 μεγάλες και μικρές εργοστασιακές μονάδες του κυκλώματος παραγωγής οικοδομικών υλικών συρρικνώθηκαν ή μετανάστευσαν σε σημείο που δεν συνέβη ποτέ στο παρελθόν.
Για τον τομέα της ναυτιλίας, των πάσης φύσεων υπηρεσιών του ιδιωτικού τομέα (ασφάλιση, υγεία, τουρισμός) μας τα είπαν πρόσφατα εκπρόσωποί τους στις Γενικές Συνελεύσεις. Και οι ξενοδόχοι των Αθηνών μόλις χθες.
Αυτή είναι η αλήθεια. Οι επιχειρήσεις που ανοίγουν και μόνο αυτές που κλείνουν. Οι μικρές πλέον οικογενειακές επιχειρήσεις που θα απασχολούν 2-3 άτομα και θα κλείνουν τόσο απλά και εύκολα όπως ανοίγουν.
Και αυτή είναι σήμερα η προοπτική της Ελλάδας. Εάν πολύμορφο ψιλικατζίδικο χωρίς προοπτική σοβαρής απασχόλησης και καριέρας Ελλήνων επιστημόνων , εξειδικευμένων τεχνητών και στελεχών. Η Ελλάδα των πολιτικών που τα βλέπουν αυτά αλλά χτενίζονται… με αριστερή χωρίστρα.. γιατί έτσι τους θέλει (και στις προσεχείς εκλογές) ο βολεμένος στο κράτος τεράστιος κομματικός στρατός τους.
