Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Aκούω καθημερινά κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. να προβλέπουν «ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις το φθινόπωρο», να μην αποκλείουν «τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών», να χαρακτηρίζουν τον Τσίπρα «απερχόμενο», και διερωτώμαι σε ποια χώρα ζουν. Ο κόσμος που τους ακολουθεί αγόγγυστα σε κάθε κάλπη αξίζει περισσότερο σεβασμό, νομίζω. Και πρέπει να του ειπωθεί ότι -εκτός απροόπτου- ο στρατηγικός ορίζοντας είναι αυτή τη στιγμή υπονομευμένος για την κεντροδεξιά παράταξη. Πρώτον, διότι «ραγδαίες εξελίξεις» με την Τουρκία σε εμφύλιο, τις Αμερική – Γερμανία – Γαλλία σε προεκλογική τροχιά και το Brexit ανοιχτό δεν νοούνται.
Πώς στο καλό πιστεύουν κάποιοι ότι θα πάμε σε εκλογές τον Νοέμβριο είναι απορίας άξιον. Αν είναι μέθοδος συσπείρωσης, είναι παλαιά μέθοδος, δεν κρατιούνται έτσι συσπειρωμένα τα κόμματα στον 21ο αιώνα. Δεύτερον, είναι υπονομευμένος λόγω οικονομίας. Υπάρχει τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια, ναι, η κυβέρνηση έχει μεγάλες απώλειες, ναι, αλλά Τράπεζα Ελλάδος, Αμερικανοί και Γερμανοί βλέπουν ότι ο Τσίπρας τέλειωσε δουλειές που άλλοι δίσταζαν και ότι τα μακροοικονομικά στοιχεία δεν πάνε άσχημα.
Η κατανάλωση κάπως αυξήθηκε, οι στόχοι στα έσοδα είναι εντός πλαισίου, ανάπτυξη για του χρόνου προβλέπεται (2,5% λέει ο Στουρνάρας), αν ισχύουν αυτά και δεν τρελάθηκαν κάποιοι, ποιος «κόφτης» το 2017-2018 και ποιες ραγδαίες εξελίξεις; Απλώς θα συνεχίσουμε να βράζουμε στο ζουμί μας! Τρίτον, ο ορίζων είναι υπονομευμένος γιατί ο Τσίπρας μετακινείται οριστικά στους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές, εγκαθίσταται στο Κέντρο και αποτελεί «τη νέα Κεντροαριστερά».
Εχει αχίλλειο πτέρνα τα οικονομικά, ναι, την οργή του κόσμου, ναι, έχει όμως και ατζέντα: Διεκδικεί παράσημο για τη βύθιση της διαπλοκής (άδειες – εξεταστική για δάνεια), επιμένει στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής πλουσίων («Λαγκάρντ», «Μπόργιανς», Panama Papers, UBS), ενώ δείχνει έτοιμος να αξιοποιήσει την αναθεώρηση για να μετριάσει τη λαϊκή οργή. Και το σημαντικότερο, τέταρτον, ο ορίζων είναι υπονομευμένος λόγω της αντιφατικής τακτικής της Ν.Δ.: Δεν γίνεται να βάζεις στο ίδιο καλάθι τη λέσχη Μπίλντερμπεργκ, την Goldman Sachs, την Deutche Bank και τον Πόλσον (αναφέρομαι σε επαφές εξαμήνου) με τις δράσεις «Κανένας στο περιθώριο» και τις εξορμήσεις στο Μενίδι και στο Περιστέρι. Δυστυχώς, δεν γίνεται. Τα συμφέροντα των μεν είναι διαφορετικά από των δε. Αποτελεί δε τεράστιο λάθος να αφήνεις στον Τσίπρα το μονοπώλιο της καταπολέμησης της διαπλοκής και φυσικά το μονοπώλιο του συνταγματικού δημοψηφίσματος. Ιδού, λοιπόν, γιατί ο ορίζων είναι υπονομευμένος για τη Ν.Δ. Θα επανέλθω, όμως.
*Πρώτη δημοσίευση στην εφημεριδα Δημοκρατία
