Μέσα στη βδομάδα η κυβέρνηση θα καταθέσει “σχετική πρόταση νόμου” για τον εκλογικό νόμο, καθώς “ήρθε η ώρα της απλής αναλογικής. Πρώτη φορά αριστερά. Πρώτη φορά απλή αναλογική και ισοτιμία της ψήφου”, όπως τόνισε ο Αλ. Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή (ΚΕ) του ΣυΡιζΑ. Παράλληλα, όπως είπε, “θα καταθέσουμε με ευθύνη αλλά και συνέπεια τις προτάσεις μας για ώριμες δημοκρατικές τομές, προοδευτικές τομές στο Σύνταγμα της χώρας”.
Και αν από όσα είπε στην ΚΕ έγινε σαφές ότι θα υπάρχει απλή αναλογική, δεν υπήρξαν επαρκείς διευκρινήσεις ως προς την συνταγματική αναθεώρηση, ιδιαίτερα ως προς την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Η “νομική ομάδα της κυβέρνησης”, πάντως, φαίνεται να πιέζει τον Αλ. Τσίπρα για την ανάγκη άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από το εκλογικό σώμα. Ο Α. Τσίπρας φαίνεται ότι δεν έχει καταλήξει οριστικά, καθώς δεν έκλεισε το θέμα στην ομιλία του. Μίλησε γενικά για “αναβάθμιση της λαϊκής συμμετοχής και του λαϊκού ελέγχου”, έκφραση που μπορεί να παραπέμπει όχι στην εκλογή του Προέδρου από τους πολίτες αλλά και στην ενίσχυση του θεσμού των δημοψηφισμάτων –κίνηση με την οποία κανείς στον ΣυΡιζΑ δεν θα έχει την παραμικρή αντίρρηση.
Είναι γνωστό ότι υπέρ της εκλογής του Προέδρου μέσα από εκλογές έχει ταχθεί:
– Η “ομάδα Καραμανλή”, που διατηρεί άριστες σχέσεις και με τον υφυπουργό Δικαιοσύνης Δ. Παπαγγελόπουλο,
– Ο συνταγματολόγος, υπουργός Εργασίας, Γ. Κατρούγκαλος («Ένας ισχυρός Πρόεδρος, βεβαίως, θα πρέπει όχι μόνον να εκλέγεται άμεσα από το λαό αλλά να είναι και ανακλητός από αυτόν», γράφει στην Καθημερινή, 21.6.2016), καθώς και
– Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή, Γ. Δρόσος.
Ο τελευταίος, μάλιστα, τονίζει σε χθεσινό του άρθρο (Η Αυγή, 26.6.2016):
“Νομίζω ότι η ιδέα της εισαγωγής του αναλογικού εκλογικού συστήματος, σε αναπόσπαστη όμως σύνδεση με την άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό, για πενταετή θητεία, με βάση πολιτικό πρόγραμμα και με αποφασιστικές αρμοδιότητες (μεταξύ των οποίων η εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) θα επέτρεπε την κοινοβουλευτική έκφραση περισσότερων πολιτικών ευαισθησιών χωρίς ο συνεπαγόμενος κοινοβουλευτικός κατακερματισμός να οδηγεί αναγκαστικά σε ακυβερνησία”.
Στο ίδιο φύλο η Αυγή δημοσιεύει δημοσκόπηση (της public Issue, για την οποία δεν έχουμε την παραμικρή αμφιβολία ως προς την αξιοπιστία της) που έρχεται να επιβεβαιώσει πλήρως τις πολιτικές προτάσεις της “νομικής ομάδας της κυβέρνησης”: Το 58% τάσσεται υπέρ της απλής αναλογικής, το 71% θέλει κυβερνήσεις συνεργασίας και το 73% άμεση εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό! Και ο τίτλος, άλλωστε, της εφημερίδας (“Αλλαγή τοπίου με απλή αναλογική”) είναι ενδεικτικός για το προς τα πού θα κινηθεί η κυβέρνηση.
Τι υποστηρίζει, όμως, ο Γ. Δρόσος; Ότι επειδή η απλή αναλογική (μπορεί να) οδηγεί σε κυβερνήσεις συνεργασίας θα υπάρχει ενδεχομένως και ακυβερνησία. Άρα, όπως προτείνει, δημιουργούμε ένα δεύτερο κέντρο εξουσίας, τον Πρόεδρο, που θα έχει αρμοδιότητες κυρίως για το εξωτερικό –”στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο”, γράφει χαρακτηριστικά! Μια ασταθή κατάσταση, όμως, δεν την σταθεροποιείς με ένα ακόμα κέντρο! Και, βέβαια, δεν μπορεί να γίνει πιστευτό ότι η πρόταση απορρέει από το περιβάλλον Τσίπρα προκειμένου ο τελευταίος να μεταπηδήσει στην… Προεδρία, όταν το κρίνει αναγκαίο! Η παραδοχή, όμως, του Γ. Δρόσου, ότι η απλή αναλογική οδηγεί σε ακυβερνησία, επιχείρημα που προβάλλει και η ΝΔ (“η απλή αναλογική είναι ένα εκλογικό σύστημα που οδηγεί τη χώρα στην ακυβερνησία, προσθέτοντας προβλήματα σε μια πολύ δύσκολη καμπή”, επισημαίνει και στην χθεσινή ανακοίνωσή της η Συγγρού), δεν αντιμετωπίζεται με “ισχυρό Πρόεδρο”. Αντίθετα, είναι παιχνίδι με τη φωτιά: μπορούμε να φανταστούμε λ.χ. στο περσινό δημοψήφισμα ή σε άλλες κρίσιμες στιγμές ένα δεύτερο πόλο εξουσίας, τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σε άλλη γραμμή από την κυβέρνηση, που θα συγκρουόταν μαζί της;
Ήδη, πάντως, δύο υπουργοί έχουν ταχθεί σαφέστατα κατά της εκλογής Προέδρου από τη βάση. Ο Ν. Φίλης που δήλωσε (Αγορά, 25.06.2016) ότι “οφείλουμε να αποφύγουμε το ενδεχόμενο πολιτειακού δυισμού” και του Π. Σκουρλέτη (Εποχή, 18.06.2016) που τονίζει ότι “η συνταγματική αναθεώρηση πρέπει να είναι προσεκτικά προσανατολισμένη σε ζητήματα όπως είναι το εκλογικό σύστημα, η κατάργηση του άρθρου περί ευθύνης υπουργών, η αναβάθμιση του ρόλου των δημοψηφισμάτων. Για παράδειγμα, είμαι επιφυλακτικός να διερευνήσουμε το θέμα της άμεσης εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον λαό. Αυτό σημαίνει περισσότερες εξουσίες και αλλαγή του πολιτειακού χαρακτήρα του συστήματος, κάτι που νομίζω ότι είναι έξω από τις παραδόσεις μας και την αντίληψή μας ως αριστερά”.
Θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα εξελιχθεί η διαμάχη της “νομικής διακυβέρνησης” με την “πολιτική διακυβέρνηση”, δύο “τάσεις” που φαίνεται να διαμορφώνονται στο πρωθυπουργικό περιβάλλον!
