Ωραία τα λέει ο Μάρδας… Ή διπλωματία, ή πόλεμος μπορεί να υπάρξει με την Τουρκία. Διαλέξτε… Θα επιλέξουμε λοιπόν ως σώφρονες άνθρωποι τη διπλωματία. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς που να διαφωνεί. Όμως όταν λέει διπλωματία τι εννοεί ο υπουργός; Κάτι σαν το… σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω; Γιατί έτσι εξελίσσεται η υπόθεση.
Έρχεται λοιπόν ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών ο Τσαβούσογλου και μέσα στο ελληνικό υπουργείο εξωτερικών, παρουσία του Έλληνα υπουργού εξωτερικών, Κοτζιά, αμφισβητεί ευθέως την ελληνική κυριαρχία σε περιοχές του Αιγαίου. Επιχειρώντας να συσχετίσει την ελληνική κυριαρχία με τις ανθρωπιστικές παρεμβάσεις για έρευνα και διάσωση. Και ο Κοτζιάς τι απάντησε; Μούγκα… Και για να δικαιολογηθεί για την… αφωνία του επικαλέστηκε την κακή μετάφραση!
Και μετά, πάει στη Σμύρνη ο πρωθυπουργός και ακούει ατάραχος τον Τούρκο πρωθυπουργό Νταβούτογλου, τον φίλο Αχμέτ, όπως μας είπε, να μιλά ωμά για τις παραβιάσεις των τουρκικών αεροσκαφών, αμφισβητώντας και αυτός τα όρια της ελληνικής κυριαρχίας. Για να μην πιάσουμε τη γκάφα με το casus belli. Βεβαίως, αυτά συμβαίνουν όταν έχει κανείς ελλιπή ενημέρωση ή γνώση για το διεθνές δίκαιο, αλλά και ιστορίας. Του το είπαμε εμείς του πρωθυπουργού να διαβάσει το βιβλίο του Νταβούτογλου πριν πάει να τον συναντήσει, αλλά δεν μας άκουσε… Οι Τούρκοι έχουν σταθερές θέσεις και διεκδικήσεις. Και δεν τις αλλάζουν με τίποτε. Απλά λειτουργούν μεθοδικά διαχρονικά αναζητώντας τις κατάλληλες ευκαιρίες να κερδίσουν πόντους στη σκακιέρα.
Εκτός πια και αν συμβαίνει κάτι άλλο. Έχουμε χάσει κάποιο επεισόδιο; Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που η ελληνική διπλωματία εμφανίζεται τόσο υποχωρητική και σιωπηλή; Που ο Έλληνας πρωθυπουργός γίνεται για παράδειγμα μέρος της τουρκικής εσωτερικής προπαγάνδας του κ. Νταβούτογλου, του εκπροσώπου μίας χώρας που δεν σέβεται τις προσωπικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα; Και αναφέρομαι στο σόου με τα τριαντάφυλλα και τον περίπατο στη Σμύρνη. Η οποία προφανώς και δεν επελέγη τυχαία ως τοποθεσία από την τουρκική πλευρά…
Είναι σαφές ότι υπάρχει και η παράμετρος της απειρίας από την ελληνική πλευρά. Δεκτόν. Αλλά σε ευαίσθητα εθνικά θέματα και ζητήματα, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη. Δεν επιτρέπονται τα λάθη. Οφείλεις να πηγαίνεις καλά προετοιμασμένος. Γιατί κάθε λάθος που θα κάνεις, κάθε λανθασμένη εντύπωση που θα δώσεις, κάθε υποχώρηση όσο μικρή και αφελής και αν είναι που θα κάνεις, θα τα βρεις μπροστά σου στο μέλλον.
Προφανώς λοιπόν και η διπλωματία είναι η απάντηση στο ψευτοδίλημμα που θέτει ο κ. Μάρδας για να δημιουργήσει επικοινωνιακά εντυπώσεις. Αλλά υπάρχει διαφορά μεταξύ της διεκδικητικής και της υποχωρητικής διπλωματίας. Μεταξύ της διπλωματίας της Πύλης που ασκεί η Τουρκία και της διπλωματίας του ραγιά που δεν θα πρέπει να ασκήσει η ελληνική πλευρά. Και στην περίπτωσή μας οι Τούρκοι διεκδικούν και εμείς υποχωρούμε. Και αυτή η διπλωματία δεν εξασφαλίζει καθόλου την ειρήνη. Αντίθετα ανοίγει την όρεξη των διεκδικητών να καταστούν ακόμη πιο πιεστικοί.
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
capital.gr
