Του Θάνου Τζήμερου*
Για όσους δεν είχατε τον χρόνο να παρακολουθήσετε την ομιλία μου στη Θεσσαλονίκη συμπυκνώνω όλη την παθογένεια του ασφαλιστικού στο παρακάτω κείμενο.
Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ συνταξιούχος σήμερα που να παίρνει σύνταξη ανάλογη με τις ασφαλιστικές του εισφορές. ΟΛΕΣ οι συντάξεις είναι μεγαλύτερες του ποσού που αναλογιστικά θα δικαιούνταν οι συνταξιούχοι ακόμα κι αν είχαμε ανταποδοτικό σύστημα. Αυτό συμβαίνει επειδή ΚΑΜΜΙΑ σύνταξη ΚΑΝΕΝΟΣ ασφαλιστικού φορέα δεν προσδιορίστηκε με βάση τις καταβληθείσες εισφορές. ΟΛΕΣ οι συντάξεις ορίστηκαν ανάλογα με το πόση πολιτική δύναμη είχε η συγκεκριμένη συντεχνία. Μεγάλη δύναμη, μεγάλες συντάξεις. Μικρή δύναμη, μικρές συντάξεις. Τα επιπλέον ποσά που χρειάζεται αυτή η φόρμουλα για να λειτουργεί, τα δανειζόμασταν. Από το 2000 μέχρι σήμερα πληρώθηκαν για συντάξεις 220 δισεκατομμύρια περισσότερα από όσα εισπράχθηκαν από ασφαλιστικές εισφορές, δηλαδή περίπου τα 2/3 του χρέους.
Το μόνο δίκαιο σύστημα είναι οι συντάξεις να προσδιορίζονται ατομικά. Τι πλήρωσες Τζήμερε, εσύ και οι εργοδότες σου, στο σύνολο του εργασιακού σου βίου; Από αυτά που έδωσες, από αυτά θα παίρνεις. Η σύνταξή σου θα προσδιορίζεται σε ΑΤΟΜΙΚΟ επίπεδο. Κι εσύ θα αποφασίσεις σε ποια ηλικία θα βγεις από τη δουλειά ξέροντας πως όσο πιο νωρίς βγεις, τόσο μικρότερη θα είναι η σύνταξή σου, δεδομένου ότι το προσδόκιμο ζωής του Έλληνα σήμερα είναι 81,4 χρόνια.
(Αυτό είναι το δίκαιο. Δεν σημαίνει ότι είναι και βιώσιμο. Αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν σε κάποιον προσωπικό κουμπαρά. Δόθηκαν για συντάξεις άλλων. Διότι το σύστημά μας είναι αναδιανεμητικό. Δηλαδή η μια γενιά πληρώνει την προηγούμενη. Άρα για να πάρω από τον σημερινό εργαζόμενο αυτά που έδωσα για τους προηγούμενους θα πρέπει να έχει να μου τα δώσει. Κι είναι προφανές ότι με αναλογία ένας συνταξιούχος προς έναν εργαζόμενο και με μέσο μισθό 1000 ευρώ δεν μπορεί η μέση σύνταξη να είναι πάλι 1000 ευρώ! Ακόμα κι αν δεν υπολογίσουμε καθόλου τις παροχές υγείας.)
Το τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτή την περίπτωση, είναι το δεύτερο μάθημα. Στο οποίο δεν θα φτάσουμε ποτέ, αν δεν περάσουμε το πρώτο: θα παίρνεις όσα δικαιούσαι. ΕΣΥ, όχι η συντεχνία σου. Ούτε δεκάρα παραπάνω. Διότι τότε θα πρέπει ένας άλλος να σου τα πληρώσει. Ποιος θα είναι αυτός; Μέχρι σήμερα, δανειζόμενοι, ληστεύαμε τα παιδιά μας. Καταδικάσαμε τις επόμενες γενιές σε εξουθένωση και ξενητεμό, για να συνταξιοδοτούνται οι κομματικοί στρατοί από τα 45, κάποιες κατηγορίες και πολύ νωρίτερα.
Πλέον, επειδή δεν μπορεί να δανειστεί, το κράτος με την υπερφορολόγηση ληστεύει τους πάντες. Και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις συνταξιούχων ιδιοκτητών ακινήτων που καλούνται να πληρώσουν σε ΕΝΦΙΑ όσα παίρνουν από σύνταξη.
Ο μόνος αντίλογος, ο οποίος είναι εκ πλαγίου, δηλαδή αγνοεί την ουσία του προβλήματος, λέει ότι το κράτος υποσχέθηκε αυτά τα χρήματα στους συνταξιούχους, άρα πρέπει να τηρήσει τον λόγο του, διότι βάσει αυτής της υπόσχεσης σχεδίασαν τη ζωή τους. Υποσχέθηκε όμως και στον φορολογούμενο δίκαια και ανταποδοτική φορολογία, όπως επίσης και το να μην φορολογεί ανύπαρκτα εισοδήματα. Αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να τον τηρήσει; Μόνο οι συνταξιούχοι κάνουν πλάνα ζωής; Οι υπόλοιποι τι κάνουν;
Πες μου, λοιπόν, ένα σοβαρό επιχείρημα βάσει του οποίου οφείλεις να μου χρηματοδοτείς, με δήμευση ουσιαστικά της περιουσίας σου, κινητής και ακίνητης, ένα επίπεδο ζωής που δεν δικαιούμαι, που δεν βασίζεται στις ασφαλιστικές μου εισφορές, παρά μόνο σε όσα “εξασφάλισαν” οι συνδικαλιστές της συντεχνίας μου πουλώντας την ψήφο μου στα εκάστοτε κόμματα εξουσίας.
Υ.Γ. 1 Κι ένα τελευταίο σχόλιο για τους γελοίους κωλοτουμπίστας της ΠΦΑ. Η μείωση που ετοιμάζεστε να κάνετε, αληταράδες, δεν θα είναι η πρώτη δική σας. Δεν έκαναν οι άλλοι 12 μειώσεις κι εσείς μία. Έκαναν 12 οι άλλοι κι εσείς 13. Διότι η νέα μείωση (που δεν θα είναι η τελευταία) σημαίνει οτι ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΕ πως οι προηγούμενες δεν επαρκούσαν. Αλλιώς θα αυξάνατε τις συντάξεις όπως κοροϊδεύατε τον κόσμο στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, αυτό που η τρόικα, (αυτή που θα διώχνατε, ντε) σας το έβαλε εκεί που ξέρετε και δεν βγάλατε άχνα.
Υ.Γ. 2 Τσιπράκο, ένα σακάκι περιμένουν κάτι δημοσιογράφοι, που παραμύθιαζες με κάτι κόκκινες γραμμές. Άντε, παλληκαρά της φακής, ξεκίνα σιγά σιγά να γδύνεσαι, μπας και γλυτώσεις καμιά φανέλα από τους πρώην οπαδούς σου που ετοιμάζονται να σε ξεσκίσουν.
Διαβάστε επίσης
