Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Αναζητώντας τους χαμένους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας. Ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα του κόμματος

Γράφει ο Χάρης Παυλίδης

Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι οργανωτικό πολλώ δε μάλλον δεν πρέπει να επικεντρώνεται στο φιάσκο της περασμένης εβδομάδας.

Εντάξει συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες(πχ NASA) ένα σπουδαίο γεγονός, μια γιορτή όπως στην προκειμένη περίπτωση θα έπρεπε να είναι η ανάδειξη νέας ηγεσίας, από… αστοχία υλικού να οδηγεί σε έρευνες αστυνομικής μορφής προκειμένου να αναζητηθούν οι “συνωμότες”. Προφανώς όλα αυτά ευτελίζουν και διακωμωδούν πρόσωπα και καταστάσεις.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όσα έγιναν, πέραν όλων εκείνων που δεν έγιναν, πλήττουν τη σοβαρότητα που κατά τεκμήριο διαθέτει ένα μεγάλο κόμμα που έτυχε σε μια περίοδο της ιστορίας του να πλαισιώνεται από μικρής εμβέλειας και πολιτικού εκτοπίσματος στελέχη.

Προς θεού δεν αναφέρομαι στους υποψήφιους αλλά σε διάφορους “τιτλοφόριους” κομματικών αξιωμάτων που-όπως σε όλα τα κόμματα- ξέβρασε το χαμηλό επίπεδο πολιτικού διαλόγου της τελευταίας εξαετίας.

Το πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας είναι πολιτικό κι έτσι όφειλαν να το αντιμετωπίσουν και εν συνεχεία να το λύσουν. Απέφυγαν να το αντιμετωπίσουν μετά τις εκλογές του 2007, όταν κέρδισε κυριολεκτικά “δια πυρός και σιδήρου” με τίμημα την απώλεια ενός σημαντικού αριθμού ψηφοφόρων. Το πρόβλημα μεγεθύνθηκε στην ήττα του 2009 και διογκώθηκε με την ήττα- νίκη του Μαΐου- Ιουνίου του 2012(18,85%- 29,66%). Μεσολάβησε το 22,71% των ευρωεκλογών του 2014 και τέλος το 28,10% μετά από ένα τραυματικό δημοψήφισμα και capital controls.

Σε μια οκταετία η Νέα Δημοκρατία έχασε-και όχι εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων- πάνω από ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρων(2,994, 979 το 2007 έναντι 1,718,815 το 2015) και σε ποσοστά γύρω στο 14%.

Αντί λοιπόν στη Νέα Δημοκρατία να ασχοληθούν με το πολιτικό πρόβλημα και να το συζητήσουν εκτενώς ώστε να καταλήξουν σε συμπεράσματα, προτίμησαν να το κρύψουν κάτω απ’ το χαλί που στρώνουν οι προσωπικές φιλοδοξίες μικρών μεγάλων και μεσαίων στελεχών.

Και να σκεφθείτε πως αν στις εκλογές που ακολούθησαν μετά την κυβέρνηση Παπαδήμου οι κεντρώοι ψηφοφόροι δεν ψήφιζαν τη Νέα Δημοκρατία-έστω με βαριά καρδιά- προκειμένου να ομαλοποιηθεί η πολιτική ζωή του τόπου και να αποφευχθεί η έξοδος από την Ευρώπη, σήμερα κάποιοι δεν θα είχαν βήμα ώστε να μιλάνε περί Δεξιάς ή ακόμα και να αμφισβητούν τη διαδικασία εκλογής από τη βάση.

Επί της ουσίας στη Νέα Δημοκρατία δεν ασχολήθηκαν ποτέ σοβαρά με την ουσία του προβλήματος. Και όπως αποδεικνύεται ούτε καν με το πρόβλημα.

Γι αυτό η έλλειψη σοβαρότητας, ο ερασιτεχνισμός, ο φαβοριτισμός και εν τέλει η απουσία πολιτικού διαλόγου, κατέληξαν στην αυτογελοιοποίηση να θεωρείται… ως ισοδύναμο του πολιτικού προβλήματος το τεχνικό. Η παράταξη του “μεσαίου χώρου” έπιασε τα άκρα και ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί ώστε να απομακρύνει και τους τελευταίους εναπομείναντες μετριοπαθείς κεντρώους ψηφοφόρους ότι σφάλουν που πιστεύουν ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ανασυγκροτήσει το Κέντρο.

Μετά απ’ όλα αυτά, και με δεδομένο ότι ο κεντρώος χώρος δεν είναι κέντρο απολιτίκ διερχομένων αλλά άσκηση λογικής, οφείλουν όσοι νοήμονες έχουν απομείνει να αποτρέψουν το απονενοημένο εγχείρημα κάποιων αδέξιων δεξιών που θέλουν τη Νέα Δημοκρατία στη γωνία. Δηλαδή, δεξιότερα του τοίχου.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Βουλή: Καταψηφίστηκε η πρόταση δυσπιστίας για τα Τέμπη από 159 βουλευτές

Μετά από μια συνεδρίαση που διεξήχθη σε πολύ υψηλούς τόνους, η πρόταση δυσπιστίας που είχαν καταθέσει ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας και Νέα Αριστερά για...