Πέμπτη, 28 Μαρτίου, 2024

Τσίρκο Μεντράνο η σύσκεψη των αρχηγών

Ζητώ συγγνώμη από τους συμπαθέστατους κλόουν, τους ζογκλέρ, τους ακροβάτες, τους θηριοδαμαστές και τα ζώα του δημοφιλούς τσίρκου για την σύγκριση. Που ασφαλώς τους αδικεί. Εκείνοι είναι εξαίρετοι επαγγελματίες. Αλλά πως να χαρακτηρίσει κανείς αυτή την απίθανη μάζωξη των πολιτικών αρχηγών στο προεδρικό Μέγαρο;

Η εικόνα ήταν θλιβερή για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Υπό έναν πρόεδρο Δημοκρατίας που -να μας συμπαθά- αλλά είναι πλήρως ταυτισμένος με τις κυβερνητικές επιλογές ακόμα και όταν αυτές κινούνται στα όρια της θεσμικής εκτροπής, συγκεντρώθηκαν πέντε πρόσωπα που αντιπροσωπεύουν ως εικόνα και ως ουσία την πλήρη παρακμή αυτής της χώρας.

Ένας πρωθυπουργός που προσπαθεί να παίξει μικροπολιτικά παιχνίδια ακόμη και με κρίσιμα εθνικά ζητήματα όπως είναι το προσφυγικό ή η αξιολόγηση της οικονομίας και το ασφαλιστικό. Ένας πρωθυπουργός που αν και παίζει χωρίς… αντίπαλο έχει ήδη πανικοβληθεί, δύο μόλις μήνες μετά την επανεκλογή του καθώς ξεκίνησαν οι διαρροές από τον κυβερνητικό συνασπισμό και ενόψει των σκληρών μέτρων που θα κληθεί η κυβέρνησή του να υπερψηφίσει.

Ένας πρωθυπουργός που στο μυαλό του έχει μόνο το πώς θα εγκλωβίσει τα υπόλοιπα κόμματα, πώς θα διευρύνει το “ανάθεμα” της κοινωνίας στα κεφάλια και των άλλων πολιτικών αρχηγών, πώς θα τροφοδοτήσει το θυμικό της κοινής γνώμης κατά των κομμάτων που θεωρεί υπεύθυνα ή συνυπεύθυνα για την σημερινή εικόνα της χώρας. Πώς θα εξασφαλίσει την δική του πολιτική επιβίωση. Και που εκμεταλλεύεται την διάλυσή τους για να τους εκβιάζει είτε με εκλογές είτε με επαναφορά του κινδύνου του grexit.

Και απέναντί του μία ανύπαρκτη Νέα Δημοκρατία, της οποίας η ύπαρξη δεν προσφέρει τίποτα πλέον στο πολιτικό σκηνικό. Παρά μόνο θυμηδία στην κοινή γνώμη και ζημία στη χώρα μέσω της αδυναμίας να παίξει τον ρόλο της ως αξιωματική αντιπολίτευση. Με έναν υπηρεσιακό αρχηγό που είχε σαφές έλλειμμα γνώσεων των καταστάσεων και με υποψήφιους που μάλλον κάηκαν πριν ακόμη δοκιμαστούν ως αρχηγοί. Σκεφτείτε αλήθεια πώς θα εμφανιζόταν… γραμμικά η διαδοχή στην προεδρία του κόμματος, υπηρεσιακών και μη αρχηγών τα τελευταία χρόνια με βάση το πολιτικό τους εκτόπισμα. Από τον Καραμανλή στον Σαμαρά, από αυτόν στον Μεϊμαράκη, στη συνέχεια στον Πλακιωτάκη. Εντελώς φθίνουσα! Και αναλογιστείτε αν οποιοσδήποτε από τους υποψήφιους έχει ειδικό βάρος να αναστρέψει την τάση…

Όσο για το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν υπάρχουν και πολλά να πει κανείς. Κατά καιρούς παρακαλούν να τους πάρει ο Τσιπρας “συνεταίρους” και στη συνέχεια όταν τους αδειάζει αυτός, κάνουν σαν τους παρατημένους συζύγους. Και τώρα τρέμουν μην διασπαστούν αν ο πρωθυπουργός κάνει κανένα… προσκλητήριο. Αφήστε που έχουν ζαλιστεί και μας έχουν ζαλίσει με τα μέσα – έξω στην Μνημονιακή πολιτική. Όμως το χειρότερο δεν είναι αυτό. Είναι ότι δεν έχουν καμία ουσιαστική πρόταση. Σα να μην υπάρχουν. Οι απόλυτοι κομπάρσοι. Κι όμως εκπροσωπούν τον χώρο από τον οποίο θα έπρεπε να έλθουν ιδέες, προτάσεις και λύσεις.

Τώρα για τον Λεβέντη τι να πω. Ο λαός λέει ότι “από μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια”. Και ο… μικρός σε κοινοβουλευτική εμπειρία Λεβέντης λέει πράγματι ορισμένες αλήθειες. Βέβαια θα περιμένουμε να δούμε τι είδους “αλήθειες” θα πει αν του ζητήσει να συμμετάσχει στην κυβέρνηση ο πρωθυπουργός. Γιατί εκεί θα φανεί το πράγμα…

Τι μπορεί να γίνει; Δυστυχώς πολύ λίγα. Και αυτά θα εξαρτηθούν από τον βαθμό πανικού του κ. Τσίπρα και τις αντοχές της συγκυβέρνησης. Γιατί κάποια στιγμή τα τρυκ τελειώνουν. Και μπορεί βλέποντας το χάλι των υπολοίπων να νιώθει ισχυρός, όμως από την άλλη πλευρά έχει κάψει πολύ γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο και ακόμη και αν αξιοποιήσει πολιτικές εφεδρείες, το πράγμα δεν βγαίνει. Απλά κερδίζει χρόνο. Μόνο που κάθε φορά θα είναι και χειρότερα. Πρέπει να καταλάβει ότι οι εξελίξεις εντός και εκτός της χώρας τον υπερβαίνουν και να αναζητήσει έντιμες και αξιόπιστες λύσεις διακυβέρνησης και πραγματικής συναίνεσης.

Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ