Το χαμόγελο του Τσίπρα, το παιχνίδι με το συναίσθημα και μια χρήσιμη συμβουλή για τους διεκδικητές της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας
Στις 22 Νοεμβρίου(εφόσον χρειασθεί μια εβδομάδα αργότερα) τα μέλη και οι φίλοι της Νέας Δημοκρατίας αποφασίζουν ποιος εκ των τεσσάρων υποψηφίων για τη διεκδίκηση της ηγεσίας είναι ο καταλληλότερος να ηγηθεί της κεντροδεξιάς παράταξης.
Οι ημερομηνίες, σε σχέση με τον πολιτικό χρόνο εντός του οποίου θα συντελείται το νομοθετικό έργο, προκαλούν προβληματισμό λόγω της μεγάλης διάρκειας της προεκλογικής περιόδου. Πράγματι το χρονικό διάστημα είναι μεγάλο, μια και οι εξελίξεις ενδέχεται να ξεπεράσουν το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά το ζητούμενο είναι κατά πόσο οι υποψήφιοι θα καταφέρουν να κρατήσουν σε ικανοποιητικό επίπεδο το ενδιαφέρον του ακροατηρίου στο οποίο απευθύνονται.
Δεν είναι εύκολο και θα χρειασθεί εκ μέρους τους να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια ώστε να κατανοήσουν το ακροατήριο στο οποίο απευθύνονται. Κατά κύριο λόγο γιατί δεν είναι δεδομένο, αφού το ακροατήριο χρησιμοποιεί τη διαδικασία ώστε να πεισθεί για τη συμμετοχή του.
Θέλει να βεβαιωθεί γιατί βρίσκεται εκεί και τι ζητούν απ’ αυτό ώστε με τη σειρά του να αποφασίσει τι θέλει εκείνο από τους επίδοξους αρχηγούς. Προς το παρόν οι υποψήφιοι εκφράζουν τις θέσεις τους και καταθέτουν τις απόψεις τους, λέγοντας αυτά που προετοιμάστηκαν να πουν αντί αυτά που θα ήθελε να ακούσει το ακροατήριό τους. Εν προκειμένω σφάλλουν προσπαθώντας να εμπνεύσουν δια της παρουσίας τους. Ίσως γιατί δεν έχουν εμπνευσθεί γι αυτό που θέλουν να κάνουν.
Λαμβανομένου υπόψη ότι η περίοδος που ακολουθεί προβλέπεται ιδιαιτέρως κρίσιμη, με εφαρμοστικούς νόμους που θα στρέψουν το ενδιαφέρον του κόσμου σε ζητήματα ζωτικής σημασίας, οι υποψήφιοι οφείλουν συνεκτιμώντας τις πολιτικές εξελίξεις να ακούσουν για να ακουσθούν.
Να απαλλαγούν από το άγχος της εκλογής και να σταθούν με ειλικρίνεια απέναντι στο ακροατήριο, το οποίο οφείλουν να αντιληφθούν ότι δεν αποτελείται μόνο από κομματικά μέλη. Γι αυτό και πρέπει να φροντίσουν να είναι ο εαυτός τους. Και μάλιστα ο καλύτερος εαυτός τους.
Ακούω από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας να λένε ότι σ’ αυτή την εκλογή πρέπει να πρυτανεύσει η λογική και όχι το συναίσθημα. Σωστά, μόνο που σ’ αυτές τις περιπτώσεις το συναίσθημα παίζει καθοριστικό ρόλο, και αυτό είναι που οδηγεί στην πράξη.
Κακά τα ψέματα, όσα προσόντα και όσες ικανότητες κι αν διαθέτει κάποιος υποψήφιος, αν δεν αρέσει και δεν είναι συμπαθής, δύσκολα “πουλάει”. Καλώς ή κακώς, αυτή είναι η αλήθεια και χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Αλέξης Τσίπρας, που καλλιέργησε την εικόνα του μ’ ένα πλατύ χαμόγελο.
Σε τελική ανάλυση, το συναισθηματικό δέσιμο του υποψηφίου με τον κόσμο- όταν μάλιστα πρόκειται για μέλη και φίλους- είναι στοιχείο που θα κρίνει την έκβαση της αναμέτρησης.
*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος
