Γράφει ο Γιώργος Αγαλιώτης
Η συνήθεια,ο μεγαλύτερος εχθρός της κοινωνίας και της χώρας για το επόμενο διάστημα.
Η μοιρολατρία στην αποδοχή του καθορισμού του τρόπου ζωής μας από μέτριους,απαίδευτους και οικονομικά αναλφάβητους, είναι πλέον ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της κοινωνίας μας.
Η σιωπηρή αποδοχή αποφάσεων κατάφωρης παραβίασης συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών σε όλα τα επίπεδα, οδηγεί νομοτελειακά αρχικά σε μια κοινωνία-πολιτεία κλειστού τύπου και στο δεύτερο στάδιο της μετεξέλιξης σε φασιστικό καθεστώς,στη περίπτωσή μας νεο-κομμουνιστικού τύπου.
Η έχθρα για την ελεύθερη έκφραση,τη δημιουργία,το πλούτο, την επιβραβευόμενη αριστεία (είτε υλικά είτε ηθικά), την ελεύθερη εκπαίδευση-μάθηση και εντέλει για οτιδήποτε μη κρατικά-κεντρικά αποδεκτό ή κατευθυνόμενο,μπορεί να συγκριθεί μόνο με ένα σύγχρονο μεσαίωνα για τη χώρα,σε όλα τα επίπεδα.
Η αποδοχή της επιβολής της απόλυτης φτώχειας, των άοκνων προσπαθειών απόλυτης εξομοίωσης διαφορετικών (εκ φύσεως) ατομικών ικανοτήτων και υποταγής τους σε ένα κεντρικό-κρατικό σχεδιασμό, το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρει είναι τη γενική κατάρρευση.Όπως ακριβώς έγινε με τις πάλαι ποτέ σοβιετικές ‘δημοκρατίες’ των κομματικών ‘ πλούσιων προλετάριων’ και των ‘γκούλαγκ’ για τους υπόλοιπους.
Η αποδοχή της εφόδου με όλα τα μέσα, εναντίον όλων όσων έχουν κάποια περιουσία ακόμη ή αντιστέκονται σθεναρά, μαχόμενοι για το δικαίωμα να παράγουν πλούτο και να καλυτερεύσουν τη ζωή τους,θα οδηγήσει μαθηματικά στη μετανάστευση των όποιων παραγωγικών ή στη γιγάντωση της παραοικονομίας.
Κάθε μέτρο θα φέρνει τα αντίθετα ακριβώς αποτελέσματα και θα δημιουργεί αυτόματα την ανάγκη λήψης νέου μέτρου, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ίδιο ακριβώς πρόβλημα.
Η μετεξέλιξη της κοινωνίας-οικονομίας,στη τελική πράξη της μεταπολιτευτικής περιόδου που άρχισε το 1974,όχι μόνο αδυνατεί να αποβάλει, μεταρρυθμίσει, γκρεμίσει τα απαρχαιωμένα πολιτικά και ιδεολογικά κακέκτυπα που μας έφθασαν σε αυτό το σημείο αλλά επιλέγει για την αυλαία ότι πιο φθαρμένο,ανυπόληπτο,σάπιο και οπισθοδρομικό έχει να επιδείξει η κοινωνική πλειοψηφία των μέτριων.
Δεν αποτελεί παράδοξο πως οι ξένοι δανειστές όχι μόνο ανέχονται όλα όσα συμβαίνουν στη χώρα αλλά ζητούν επιπλέον εφαρμογές μέτρων.Μέτρων που αν εφαρμόζονταν στις χώρες τους θα τους είχαν αναγκάσει να φύγουν με ελικόπτερο νύχτα!
Οι δανειστές ενδιαφέρονται πρώτιστα για τη προστασία των όποιων γεοστρατηγικών συμφερόντων τους στη περιοχή.Δευτερευόντως για τα όποια οικονομικά τους συμφέροντα και εντέλει εφόσον έχουν αποφασίσει τη παραμονή της χώρας στην Ευρώπη, για τις όποιες αλλαγές είναι αναγκαίες ή εξυπηρετούν τις επιδιώξεις τους.Όλα αυτά πρέπει να γίνουν χωρίς να διαταραχθεί η σταθερότητα της περιοχής επιρροής ή ανεξάρτητα από τις πολιτικές εκτιμήσεις ή προτιμήσεις.
Θα ανεχθούν ή θα προσαρμοστούν σε οποιαδήποτε εσωτερική πολιτική εξέλιξη είναι δυνατή να τους διασφαλίσει την επιρροή και τη συνέχεια στο σχεδιασμό τους.
Παρόλα αυτά ο κίνδυνος να ξεφύγουν τα πράγματα, πάντα ελλοχεύει.
Για τη περίπτωση αυτή υπάρχει πάντα το σχέδιο του Γκρέξιτ!
Βαδίζουμε λοιπόν καθαρά σε λάθος μονοπάτι.
Υιοθετούμε και συνηθίζουμε καθημερινές συμπεριφορές απόλυτης φτώχειας.
Φτώχειας και ένδειας σε όλα τα επίπεδα.
Η κοινωνία μας νοσεί θανάσιμα και οι τελευταίες ανοχές έχουν προ πολλού χαθεί.
Η ώρα που η αυλαία θα πέσει (στα κεφάλια όλων μας) δεν είναι μακριά.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να συνηθίζουμε ή να ανεχόμαστε καθημερινά όλα αυτά τα παράλογα και παράδοξα που παρά φύσιν συμβαίνουν γύρω μας.
Επειδή μια κοινωνική πλειοψηφία αποφάσισε τον αφανισμό όλων μας,αυτό δε σημαίνει πως θα δώσουμε συναίνεση ή ανοχή στα επιχειρούμενα τερατουργήματα κάθε είδους και σε κάθε τομέα.
Η συνήθεια και μάλιστα η συνήθεια στη φτώχεια και στην ένδεια πάσης φύσεως, είναι η σιωπηρή συναίνεση ή το συγχωροχάρτι που θα ζητηθεί από το καθένα μας,την ώρα της γενικής κατάρρευσης!
Και επειδή η ώρα αυτή είναι πολύ κοντά,σας δηλώνω από τώρα πως αυτό το χαρτί δεν είμαι διατεθειμένος να το δώσω σε κανέναν.
Ότι κι αν κάνετε δε θα πάψω να ονειρεύομαι μια χώρα δυνατή και σύγχρονη.
Μια Ευρωπαϊκή χώρα που έχει λόγο σεβαστό σε όλα τα παγκόσμια φόρα.
Μια χώρα παράδειγμα δημοκρατίας, ελευθερίας,δικαιοσύνης.
Με οικονομία ανοιχτή και εξωστρεφή, με σύγχρονες υποδομές ,με χαμηλή φορολογία ,με σύγχρονη και λιτή δημόσια διοίκηση χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες.Οικονομικό παράδεισο για επενδυτές, επιχειρηματίες και εργαζόμενους.Με υψηλές αποδόσεις για όλους και μισθούς από τους υψηλότερους στη Ευρώπη.
Μη γελαστείτε λοιπόν πως θα συνηθίσω ή θα αποδεχθώ σιωπηρά τα ‘σοσιαληστρικά’ τερτίπια σας και τις εφαρμογές των θεωριών της ίσης φτώχειας για όλους,έστω και υπό την ανοχή των δανειστών.
Συνήθεια δεν υπάρχει για μένα.
Θέλω μια Ελλάδα πλούσια, με όσους πιο πολλούς γίνεται πλούσιους Έλληνες.
Δε συμβιβάζομαι με τίποτε λιγότερο!
