Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Υπουργός Άλκηστις, ένα δημόσιο παράδειγμα

Στην αρχή ήταν η έκπληξη: Η γνωστή τραγουδίστρια Άλκηστις Πρωτοψάλτη ορίζεται υπουργός Τουρισμού στην υπηρεσιακή κυβέρνηση. Κατόπιν πήραν τον λόγο υπερασπιστές και κατήγοροι με τα «Γιατί όχι, καλύτεροι ήταν άλλοι;» και τα «Άλλη μια άσχετη, έστω και υπηρεσιακή». Η ίδια αντέτεινε ότι η προ δεκαετιών θητεία της ως ξεναγός, της δίνει κάποιους πόντους και συμπλήρωσε το πρωτότυπο «Ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία» για να καταλήξει «Αυτό που θα κάνω δεν θα είναι μια εικονική πραγματικότητα αλλά ναι, θα συνεχίσω τον Σεπτέμβριο τις συναυλίες μου στην Ελλάδα και το εξωτερικό».

Όπως γράφτηκε σε όλα τα Μέσα και δεν διαψεύσθηκε, η πρόταση-επιθυμία για υπουργοποίηση της Πρωτοψάλτη εκφράστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προς την υπηρεσιακή πρωθυπουργό, η οποία δεν έφερε καμία αντίρρηση. Επειδή η τραγουδίστρια και να ήθελε δεν θα μπορούσε να κρύψει τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις, υποθέτω ότι κατά τη συζήτηση με τον Προκόπη Παυλόπουλο θα του μίλησε για τις δεσμεύσεις της και αυτός θα την καθησύχασε – ε, εντάξει αυτές είναι λεπτομέρειες… Η κυρία Θάνου έβαλε την τζίφρα της και η σεμνή τελετή άρχισε στο προεδρικό μέγαρο.

Στο μεταξύ, επειδή ουδείς γνωρίζει τι προβλήματα θα υπάρξουν το επόμενο προεκλογικό εικοσαήμερο, η κυβέρνηση θα πρέπει να τα διαχειριστεί με σοβαρότητα σε οποιοδήποτε κυβερνητικό πεδίο. Και επειδή ο Γιούνκερ έχει πικρή πείρα από τους τελευταίους επτά μήνες έστειλε συγχαρητήρια επιστολή στη Βασιλική Θάνου, από την οποία ταυτοχρόνως ζήτησε «πλήρη στήριξη του νέου προγράμματος και έγκαιρη εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων». Μας γνώρισε καλά και φυλάει τα ρούχα του, ενώ προφανώς δεν ξεχνάει τη συνδικαλίστρια Θάνου και την αντιμνημονιακή επιστολή που έστειλε στους Ευρωπαίους εταίρους και στον ίδιο…

Ας τα προσπεράσουμε όμως όλα αυτά. Ας υποθέσουμε ότι η Πρωτοψάλτη απέκτησε με κάποιο υπερφυσικό τρόπο γνώση των θεμάτων του υπουργείου της και της τουριστικής πολιτικής. Ας υποθέσουμε ότι εξαφανίστηκαν οι ειδικοί επί του θέματος. Εκείνο που νομίζω ότι έχει τη μεγαλύτερη σημασία για τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα αξιώματα, είναι το δημόσιο παράδειγμα που έδωσαν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η πρωθυπουργός με την υπουργοποίηση της Πρωτοψάλτη. Διορίζουμε υπουργό κάποιον που είναι φίλος μας, τον θαυμάζουμε, έχουμε κοινωνικές σχέσεις, γνωρίζοντας ότι γι’ αυτόν είναι ένας τίτλος τιμής, μια κολακεία, έστω κι αν περάσει σε είκοσι ημέρες δυο τρεις φορές μια βόλτα από το υπουργείο που του ανατέθηκε.

Θέλω να πω ότι το θέμα δεν είναι η Άλκηστις. Αυτή υποθέτω θα το καταχάρηκε. Προφανώς θα χαθεί το επόμενο διάστημα ανάμεσα σε κοπιώδεις πρόβες, υπερατλαντικά ταξίδια και προβλήματα με τους καλλιτεχνικούς μάνατζερ των συναυλιών της, αλλά γιατί να τη νοιάζει; Άντε να βάλει δυο τρεις υπογραφές σε υπηρεσιακά έγγραφα. Ένα πάρεργο θα είναι οι υπουργικές υποχρεώσεις και ο τίτλος της μια συνεισφορά στη δημοσιότητα και το προφίλ της. Πάντως δεν θα είναι κάθε μέρα στη δουλειά. Το ουσιαστικό πρόβλημα εντέλει είναι η φαύλη συμπεριφορά του Προκόπη Παυλόπουλου και της Βασιλικής Θάνου που μετά γνώσεως όρκισαν σε κορυφαία δημόσια θέση ένα άτομο που δεν θα κάνει αυτή την ολιγοήμερη, έστω «υπηρεσιακή», εργασία για την οποία ορίστηκε.

Θα μου πεις, αυτό είναι το θέμα που μας καίει τώρα; Θα σου πω όχι, αυτό είναι ΤΟ θέμα που μας καίει πολλά, πάρα πολλά χρόνια: Η απονομή δημοσίων θέσεων σε σχέση με τα κάθε είδους προσωπικά συμφέροντα. Η αβάσταχτη ελαφρότητα των δημοσίων προσώπων.

του Κώστα Ρεσβάνη

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ