Μέσα στο χαρούμενο πολιτικό Allou Fun Park της ωραίας «Ελλάς» όπου ζούμε, με αποκορύφωμα τους τελευταίους 6 μήνες επάνω στο «τρενάκι του τρόμου», λέω να βάλω πάνω στο τραπέζι μια προβοκατόρικη σκέψη: Φαντάσου τον Τσίπρα στην αντιπολίτευση!
Ένα λεπτό, μη βιαστείτε όσοι αρπάζεσθε (και είστε πολλοί πανάθεμά σας!), έχει συνέχεια το πράγμα.
Να βγει, έστω και με μισή ψήφο διαφορά, πρώτο κόμμα η Νέα Δημοκρατία, και να σχηματίσει κυβέρνηση πλειοψηφίας με Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ.
Κοιτάξτε τι θα συμβεί από εκεί και ύστερα.
Πρώτον: Θα αναλάβουν, κατ’ αρχάς, την διαχείριση του 3ου Μνημονίου, άνθρωποι που το ψήφισαν. Άνθρωποι που δεν θα θέλουν ούτε να το καταργήσουν ούτε να το σκίσουν.
Δεύτερον: Κάποιοι από αυτούς, έχουν την εμπειρία της διαβούλευσης με Ευρωπαίους αξιωματούχους, σίγουρα έχουν πλήρη γνώση όλων των λεπτομερειών των απαιτούμενων μέτρων, και δεν θα χρειαστούν περίοδο προσαρμογής.
Τρίτον: Ο Τσίπρας στην αντιπολίτευση δεν θα μπορεί να καταπολεμήσει το Μνημόνιο, αφού δικό του δημιούργημα, εν πολλοίς, είναι. Άρα, δεν αποκλείεται να έχουμε μια σχετική, αλλά όχι ευκαταφρόνητη, «πολιτειακή ηρεμία», και πιθανώς τότε να δούμε τον πρώην Πρωθυπουργό να στηρίζει έως και νομοσχέδια της νέας μνημονιακής κυβέρνησης.
Τέταρτον: Σχετική ηρεμία θα ζήσουμε και στους δρόμους, αφού οι συριζαίοι θα δυσκολευτούν να διαδηλώσουν εναντίον του δικού τους Μνημονίου και επομένως οι μόνοι που μένουν είναι το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή, η Λαϊκή Ενότητα, αν μπει στη Βουλή, και ο Καμμένος, επίσης αν μπει, και αυτοί το πιθανότερο είναι να διαδηλώνουν ξεχωριστά.
Κάποιοι θα πουν «αυτά είναι ευσεβείς πόθοι», αλλά αμέσως τους απαντώ «καθόλου». Wishful thinking θα ήταν, στο δικό μου φανταστικό σενάριο, να υπήρχε μια ευρύτερη «μνημονιακή κυβέρνηση» με ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, αλλά επειδή μπορεί να ενοχλεί το «μνημονιακή», ή θα της αλλάξουμε το όνομα, όπως καλά ξέρουμε να κάνουμε (α ρε πόσο μου λείπει το Brussels Group!) και θα την πούμε “Fantastic Government!”
Όπως λέει και το ανέκδοτο με το λιοντάρι και τον λαγό, λέμε και καμιά μαλακία να περνά η ώρα. Έτσι δεν κάνουμε όμως, σαράντα τόσα χρόνια τώρα;
