γράφει ο Ανδρέας Πετρουλάκης
Τι επιλογές έχει ο λαός στο επερχόμενο Δημοψήφισμα; Επισήμως κανείς δεν ξέρει. Με το ΟΧΙ δίνει στην κυβέρνηση λευκή επιταγή, με το ΝΑΙ επαφίεται στην καλοσύνη των ξένων. Το σίγουρο είναι ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχουν στήσει στον λαό μία εγκληματική παγίδα που επιγράφεται με τον ευφημισμό «αξιοπρέπεια», η οποία τον καταδικάζει να αποφασίσουν άλλοι για εκείνον και εν αγνοία του, έχοντας στο μεταξύ χρεωθεί ο ίδιος όλην την ευθύνη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση μας ζητά λευκή επιταγή. Με περισσό θράσος ζητά την άδεια να επαναλάβει την αποτυχία της στη χρήση της προηγούμενης και μάλιστα με τον ίδιο τρόπο. Μας ζητά μία μεγάλη πλειοψηφία του ΟΧΙ για να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος τη νέα συμφωνία με τους εταίρους, ακριβώς όπως ζητούσε ισχυρή εντολή τον Ιανουάριο γιατί είχε πρόταση που η Μέρκελ δεν μπορούσε να αρνηθεί. Τι διαφορετικό δηλαδή θα υπάρχει την επόμενη Δευτέρα πλην της εμετικής δόσης «αξιοπρέπειας» με την οποία τα κυβερνητικά στελέχη παραγεμίζουν το κενό πολιτικής; Και αυτό επειδή είμαστε καλόπιστοι και δεν παίρνουμε δεδομένο ότι το πολιτικό τους σχέδιο είναι η δραχμή – η Κυβέρνηση πάντως οφείλει να μας περιγράψει πώς θα καταφέρει να μείνει στο ευρώ με το ΟΧΙ. Να ξεκαθαρίσει τι πρόταση θα φέρει αυτήν τη φορά, αφού τα μόνα νούμερα που ακούσαμε μέχρι στιγμής από κυβερνητικά χείλη ήσαν 1821 και 1940-41.
Δεν έχουμε και πολλούς λόγους να της δείξουμε την τυφλή εμπιστοσύνη που της δείξαμε την προηγούμενη φορά. Δεν μας εξέπληξε με το συγκροτημένο της σχέδιο που θα καθήλωνε τη Μέρκελ και το οποίο ξεκίνησε με κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, παλινώδησε ανάμεσα σε χαφιέδες τουρίστες και ΦΠΑ σε ορισμένα ανώδυνα είδη και κατέληξε στην υφεσιακή λαίλαπα των 8 δισ. Δεν έχουμε σοβαρούς λόγους να αμφιβάλλουμε ότι από Δευτέρα θα αρχίσουν πάλι το βλέποντας και κάνοντας, ποντάροντας προφανώς στη νωπότερη εντολή και ελπίζοντας ότι η δεύτερη φορά Αριστερά θα τα μουσκέψει λιγότερο από την πρώτη. Τι κρίμα που οι φωστήρες δεν μας έχουν πείσει ούτε για τις προθέσεις τους ούτε για την επάρκειά τους ώστε να τους εμπιστευτούμε εν λευκώ τις τύχες μας. Οι δε εταίροι γιατί να αλλάξουν στάση αφού ούτε πριν θεωρούσαν μπαγιάτικη την εντολή;
Και το ΝΑΙ πώς θα το χειριστεί ο κ. Τσίπρας; Έχει βάλει στην κρίση του λαού ένα άδειο πουκάμισο, μια φάση διαπραγμάτευσης χωρίς υπογραφές και ισχύ την οποία οι δανειστές ήδη αποσύρουν- ο λαός επαφίεται στη βούλησή τους να την επανενεργοποιήσουν. Και ασφαλώς κανείς δεν ξέρει αν θα το κάνουν, είναι βέβαιο ότι ανάμεσά τους κάποιοι βλέπουν τη χρυσή ευκαιρία να ξεμπερδεύουν με μας. Ο Πρωθυπουργός όμως οφείλει να δεσμευτεί και για την περίπτωση του ΝΑΙ γιατί ο κυρίαρχος λαός είναι εξίσου στην υπερήφανη τύφλα του όπως και για το ΟΧΙ. Έχει τη μοίρα του στα χέρια του ο σοφός λαός αλλά δεν είναι και χαρτορίχτρα να τη διαβάσει.
Μέσα στα παχιά λόγια της η Κυβέρνηση πρέπει να αποκτήσει τη στοιχειώδη εντιμότητα να μας το πει: Έχει στην ατζέντα της τη δραχμή στην περίπτωση του ΟΧΙ; Θα ψηφίσει τη συμφωνία στην περίπτωση του ΝΑΙ; Και ποια συμφωνία, αφού είχε την πρόνοια να σηκωθεί ασθμαίνουσα από το τραπέζι αφήνοντάς την ημιτελή; Γιατί μπορεί να δούμε το εξής οξύμωρο, όντως να είχε βελτιωθεί πριν αποσυρθεί η πρόταση, και εμείς να είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε τη χειρότερη εκδοχή της αφού αυτήν θα έχει διαλέξει ο λαός. Να μας λένε πάρτε ΦΠΑ στα ξενοδοχεία13% και εμείς, βάσει του Συντάγματος, να τους λέμε όχι, ο κυρίαρχος λαός αποφάσισε 23%.
Είναι ο σουρεαλισμός που γεννά η παγκόσμια πρωτοτυπία να θέτεις σε Δημοψήφισμα κάτι που δεν υπάρχει γιατί δεν τολμάς να διατυπώσεις το πραγματικό ερώτημα, που διατυπώνει όλος ο υπόλοιπος κόσμος μέσα και έξω από τη χώρα εκτός από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δηλαδή «ευρώ ή δραχμή». Ένα θεμελιώδες δίλημμα που θα προδικάσει το μέλλον του τόπου για δεκαετίες και που σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήταν αντικείμενο δημόσιας συζήτησης και ενημέρωσης για μήνες ή και χρόνια (όπως στη Μεγάλη Βρετανία), εδώ υποχρεώνεται ο λαός να το απαντήσει αιφνιδιασμένος, άοπλος και ανενημέρωτος μέσα σε μία εβδομάδα, αποθεούμενος ταυτοχρόνως για την υπερηφάνεια του, τη σοφία του και τους ηρωικούς του προγόνους.
