Γράφει ο Τάκης Καραγιάννης
Έρχεται κάποτε μια στιγμή, αυτή η αμήχανη στιγμή, που ό,τι κορόιδευες το λούζεσαι. Κι η ώρα που νιώθεις τα νερά πάνω σου είναι μια ώρα δύσκολη. Παγωμένες οι σταγόνες και το σοκ μεγάλο. Μένεις με ανοιχτό το στόμα.
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν βρεθεί σε αυτή τη στιγμή αρκετές φορές τελευταία. Το μπουγέλο έγινε συνήθεια.
Στην αρχή ήταν το πόσο συμφωνούμε με το Μνημόνιο. Ήταν 70% ή ήταν εξυπνάδες του Βαρουφάκη αυτές; Μετά ήταν η συμφωνία και τα κείμενα του Eurogroup. Δεχόμαστε πως παραμένουμε στο Μνημόνιο, αφού αναφέρεται current agreement (τρέχουσα συμφωνία), ή φύγαμε από το Μνημόνιο όπως παρουσίαζε το Μαξίμου; Μετά ήρθαν τα ΜΑΤ κι η καταπάτηση του ασύλου. Ξύλο και χημικά κι επί Αριστεράς, με τον μισό ΣΥΡΙΖΑ να τα βάζει με τον Πανούση. Και τώρα είχαμε την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία τα χρήματα που υπήρχαν στα ταμεία των φορέων της τοπικής αυτοδιοίκησης και των φορέων της γενικής κυβέρνησης περνούν στον έλεγχο της ΤτΕ. Στα χέρια του Στουρνάρα, δηλαδή, που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε καν να βλέπει κι έλεγε πως θα αλλάξει.
Δεν είναι η πρώτη, είναι η δεύτερη ΠΝΠ του ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε λιγότερους από τρεις μήνες στην κυβέρνηση. Θυμάστε τι έλεγε ο Τσίπρας από το 2012 και μετά; Θα σας θυμίσω εγώ εδώ. Πως οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου είναι αντισυνταγματικές και πως καταλύουν το πολίτευμα. Τώρα είναι η ώρα αυτός να παρακάμψει τη Βουλή και να στείλει για υπογραφή στον Παυλόπουλο το… ραβασάκι. Ό,τι ακριβώς χρέωναν και στον Παπούλια. Ένα-ένα τα υπογράφει ο Πρόεδρος και τώρα.
Παλιά, τα «αγνά» χρόνια της αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ σε αντίστοιχες περιπτώσεις θα μιλούσε για εσωτερικό δανεισμό για να αποπληρωθούν οι τοκογλύφοι του ΔΝΤ. Τώρα, ο ίδιος στεγνώνει την αγορά και αφήνει τους Δημάρχους με ανοιχτό το στόμα. Σκέψου να είσαι Δήμαρχος εκλεγμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ και να βλέπεις σε ένα βράδυ να χάνονται τα ταμειακά διαθέσιμα του Δήμου σου. Τι θα πεις το επόμενο πρωί σε πολίτες, δημότες και υπαλλήλους; Να πάρουν ανάσα αξιοπρέπειας;
Τα πράγματα είναι ιδιαίτερα σοβαρά. Γιατί την ώρα που εσύ, φίλε ψηφοφόρε του ΣΥΡΙΖΑ, βιώνεις αυτή την αμήχανη στιγμή που λέγαμε παραπάνω, απέναντί σου είναι κάποιοι άλλοι και γελούν μαζί σου. Και το πρόβλημα δεν είναι πως αυτοί οι άλλοι είναι ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος. Αυτοί χαμένοι και ξεχασμένοι από την ιστορία είναι. Το πρόβλημα είναι πως γελά μαζί σου από τώρα ο ιστορικός του μέλλοντος.
Υ.Γ. Για την ιστορία, οι περισσότεροι Δήμοι τα μόνα ταμειακά διαθέσιμα που έχουν είναι προνοιακά διαθέσιμα. Επιδόματα κουτσών, τυφλών κ.λπ. Μπράβο σύντροφοι.
Υ.Γ1. Κάτι περισσότερο από δύο χρόνια πριν, η Ζωή Κωνσταντοπούλου έλεγε τα παρακάτω (μετά το 02:50). Νομίζω πως ο Τσίπρας θα τη βρει μπροστά του, αργά ή γρήγορα.
