Του Άγη Βερούτη
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο με στοιχειώνει μια σκοτεινή σκέψη.
Τι θα συμβεί, αν τον ρόλο που παραχωρήσαμε στην ΕΚΤ με την εισχώρησή μας στο κοινό νόμισμα, είναι ανίκανη ή απρόθυμη να τον εκτελέσει; Αν οι κατευθύνοντες πλειοψηφούντες εταίροι την κατευθύνουν να αθετήσει εκείνα που οφείλει η κεντρική τράπεζα ενός κράτους να εκτελεί;
Συγκεκριμένα, στις 9 Σεπτεμβρίου 2014 αναρωτήθηκα δημόσια “Γιατί η ΕΚΤ αμφισβητεί τον εαυτό της;” γράφοντας:
[Προκύπτει λοιπόν ότι:
– η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να υπόκειται σε αφαίμαξη ρευστότητας με τη συνεχιζόμενη υπερφορολόγηση που ακόμη και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός αποδέχθηκε πριν λίγες ημέρες στην ομιλία του στην ΔΕΘ 2014,
– οι ελληνικές τράπεζες δεν θα λάβουν το αναλογούν τους μερίδιο ούτε από την τρίτη κατά σειρά ποσοτική χαλάρωση της ευρωζώνης λόγω μη εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία!
…
…
Η ΕΚΤ συναποφασίζει με την Κομισιόν και το ΔΝΤ να συνεχίσει να στραγγαλίζει την ελληνική οικονομία, στερώντας της την ρευστότητα που τόσο πολύ χρειάζεται, ενόσω αυξάνει δραματικά τη ρευστότητα σε χώρες που ήδη την έχουν σε επάρκεια!”]
Σε μια εξαιρετικά σπάνια απάντηση σε δημοσιευμένο άρθρο από το τμήμα Δημοσίων Σχέσεών της, την ίδια ημέρα η ΕΚΤ διαψεύδει τις υποψίες μου ενώ μου απάντησε άρες, μάρες, κουκουνάρες… Η σχετική απάντηση δημοσιεύτηκε την επομένη στο capital με τίτλο “Η ΕΚΤ απαντά στον Άγη Βερούτη” για την κοινή γνώση άπαντος ότι τα λεγόμενά μου αμφισβητούντο από την ΕΚΤ.
Όμως, 6 μήνες μετά, η συμπεριφορά της ΕΚΤ επιβεβαιώνει ακλόνητα και επακριβώς αυτά που προέβλεπε το άρθρο μου της 9ης Σεπτεμβρίου 2014 στο capital.
Επιπροσθέτως, προκύπτει ότι ο Πρόεδρος της ΕΚΤ επί της εισόδου της Ελλάδος στην επιστασία και δανεισμό της Τρόικας, Ζαν Κλωντ Τρισέ, είχε αποτρέψει το κούρεμα των τότε πιστωτών Βορειοευρωπαϊκών τραπεζών, από φόβο παγκοσμίου ντόμινο χρεοκοπιών “τύπου Λήμαν Μπράδερς”, και με την προοπτική διευθέτησης του θέματος από τους εταίρους σε δεύτερο χρόνο.
Κατόπιν, επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, μετά το PSI που κούρεψε τις Ελληνικές Τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία, στο Eurogroup της 21 Νοεμβρίου 2012, οι εταίροι δεσμεύτηκαν να επιμηκύνουν τις αποπληρωμές του χρέους σχεδόν μηδενίζοντας το ενδιάμεσο επιτόκιο κοντά στο 0,05% στο διηνεκές.
Ανεξαρτήτως καταστάσεως διαπραγμάτευσης, είναι αυτονόητο ότι η ΕΚΤ με τον ρόλος της ως lender of last resort, έχει αποστολή να αποτρέπει φαινόμενα κανιβαλισμού των οικονομιών του Ευρώ, δια της μη-ανακύκλωσης των κρατικών χρεών, που επιβάλλουν μια βίαια και δραστική αφαίμαξη ρευστότητας στις κρατικές οικονομίες που δεν τους επιτρέπεται να ανακυκλώσουν το χρέος τους.
Στις τελευταίες εβδομάδες, συζητάμε ως να ήταν το φυσιολογικότερο πράγμα, την βίαια αφαίμαξη από την παραπαίουσα ελληνική οικονομία των ποσών των δόσεων προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, ενώ το μόνο φυσικολογικό είναι η ανακύκλωσή τους. Διαχρονικά μόνο η Ρουμανία του Τσαουσέσκου τόλμησε να αποπληρώσει το χρέος της αφαιμάζοντας την κοινωνία, καταλήγοντας στην εκτέλεση δια τυφεκυσμού του ζεύγους Τσαουσέσκου.
Είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς πως η ΕΚΤ με την πιθανή παρότρυνση ή σύμφωνη γνώμη των εταίρων, κλωτσάει την Ελληνική Οικονομία στον καιάδα, όχι μόνο μη λειτουργώντας ως οφείλει η Κεντρική Τράπεζα διαχειριζόμενη το νόμισμα ενός κράτους, αλλά μάλιστα επιταχύνοντας την πτώση της οικονομίας.
Φυσικά, τα παραπάνω δεν τα λέγω έχοντας οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ ή τα στελέχη του, ούτε από την σκοπιά της στήριξης της ΝΔ που υποστηρίζω, αλλά απλά ως ένας αντικειμενικός παρατηρητής που βλέπει το κορυφαίο Θεσμικό Όργανο της Ευρωζώνης να παίζει βρώμικα και αντι-θεσμικά παιχνίδια που πιθανόν να στοιχίσουν δεκαετίας μιζέριας και εξαθλίωσης σε 11 εκατομμύρια Έλληνες.
Θα επανέλθω με σημείωμα την επόμενη εβδομάδα, αν στο μεταξύ δεν έχει γίνει ατύχημα.
ΑΒ
…
ΥΓ.
Βασική προϋπόθεση για να τελειώσει η ασυνεννοησία ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και την ξαναβαφτισμένη Τρόικα, είναι να σταματήσει η ελληνική κυβέρνηση να λέει αερολογίες. Άμεσα.
Πάραυτα, η στάση της ΕΚΤ δημιουργεί τουλάχιστον ερωτηματικά, είτε για τα κίνητρα είτε για τις ικανότητες, εκείνων που την στελεχώνουν και ιδίως τον ρόλο του προέδρου της κ. Ντράγκι.
