Του Φώτη Σαραντόπουλου
Είναι φανερό ότι η Κυβέρνηση αδυνατεί να ικανοποιήσει ΚΑΙ τους δανειστές ΚΑΙ τους Έλληνες. Η πολιτική που προτείνει η μία μεριά είναι ασυμβίβαστη με τις απαιτήσεις της άλλης.
Σε 4 μόλις εβδομάδες, η Κυβέρνηση έκανε τα πράγματα χειρότερα΄, επιβεβαιώνοντας την παροιμία “το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια”.
Στις εκλογές για την ανάδειξη νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, η “Ενιαία Λίστα” του Τσίπρα έλαβε 110 ψήφους και εξέλεξε 6 μέλη της στο Πολιτικό Γραφείο. Η “Αριστερή Πλατφόρμα” 56 ψήφους και 3 μέλη στο ΠΓ. Και το “Κόμμα-Κίνημα” 20 ψήφους και 1 μέλος στο ΠΓ.
Ο Τσίπρας διατήρησε την αρχηγία αλλά όχι την ενότητα του κόμματός του.
Είναι φανερό, ότι για να περνά από τη Βουλή τα νομοσχέδιά του, θα χρειάζεται και ψήφους από την αντιπολίτευση.
Με αοριστίες, δεν μπορεί να βολέψει η Κυβέρνηση την κατάσταση. Ούτε μπορούν να συνεχιστούν επ’ άπειρον οι μπαρούφες του τύπου “δημιουργική ἀσάφεια”. Και το φάρμακο του Κέυνς, δηλαδή αύξηση του ΑΕΠ με ενίσχυση της κατανάλωσης, ισχύει μόνο για χώρες όπου εισαγωγές και εξαγωγές αντισταθμίζονται. Στην περίπτωσή μας, η αύξηση της κατανάλωσης απαιτεί νέα δάνεια, από αυτό που καποτε ονομάζαμε Τρόϊκα και σήμερα το λέμε Θεσμούς. Και νέα δάνεια δεν πρόκειται να μας χορηγήσουν οι δανειστές, αν ξεφεύγουμε από το πρόγραμμα στο οποίο έχουμε συμφωνήσει.
Κάποιοι βλεπουν ήδη ως λύση τις εκλογές. Αλλά και αυτές είναι ανέφικτες, με κλειστές τις στρόφιγγες του δανεισμού.
Τι κάνουμε λοιπόν; Θα βράσουμε στο ζουμί μας;
Υπάρχει μόνο μία διέξοδος:
Παραγωγή και μείωση δημοσίων δαπανών.
Να πεισθούν οι διάφορες ομάδες να περιστείλουν τις απαιτήσεις τους, για να αυξήσουμε το εθνικό προϊόν.
Αλλά, μεταξύ μας, αυτή δεν ήταν και η ουσία και ο στόχος του πρώτου μνημονίου;
Έπρεπε να χαθούν 5 χρόνια; Γιατί;
Για να προστατευθούν οι “πελάτες”, που και αυτό ακόμη αποδείχθηκε ανέφικτο;
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα; Κάθε άλλο.
Μπρος είναι πράγματι γκρεμός (εκεί που μας οδηγεί ο ΣΥΡΙΖΑ και εκεί που μας οδήγησαν και οι προηγούμενοι.)
Αλλά από την άλλη μεριά είναι Το Ποτάμι …
