Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

Ελλάς-Γελάς-Σαμαράς

Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς

Δεν ανήκω σε αυτούς που είδαν στο εκλογικό αποτέλεσμα «συντριβή» της Ν.Δ. Ούτε καν «βαριά ήττα», όπως είδαν ακόμη και δικά της στελέχη. Οι αριθμοί δεν τα επιβεβαιώνουν αυτά.

Έχουμε και λέμε. Τον Ιούνιο του 2012 η Ν.Δ πήρε 1.825.637 ψήφους. Τον Ιανουάριο του 2015 πήρε 1.718.815 ψήφους. Δηλαδή, σε ψήφους έχασε λιγότερες από 100.000 και σε ποσοστό κάτι λιγότερο από δύο μονάδες. Το σύνολο των ψηφισάντων, τότε και τώρα, είναι περίπου ίδιο.

Πού είναι, λοιπόν, η μεγάλη ήττα; Ένα κυβερνητικό κόμμα, που πήρε σαρωτικά οικονομικά μέτρα σε βάρος σχεδόν όλων των κοινωνικών τάξεων, ήταν αναμενόμενο να χάσει τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ από το 2009 (44%) μέχρι το 2012 (12%) έχασε 32 μονάδες. Η Ν.Δ. από το 2012 μέχρι σήμερα ούτε δύο. Βεβαίως, έχασε με διαφορά οκτώ μονάδων από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αν δει κανείς μόνο αυτό, θα κάνει λάθος. Στη χειρότερη κυβερνητική στιγμή της η Ν.Δ. ηττήθηκε, αλλά άντεξε καλά. Η βάση της παραδοσιακής Δεξιάς παραμένει σε όλη την Ελλάδα.

Αλλά, εδώ αρχίζουν τα «αλλά». Αυτή η «καλή», τηρουμένων των αναλογιών, εκλογική ήττα της Ν.Δ. επήλθε, αφού είχαν προηγηθεί συντριπτικά λάθη στρατηγικής και τακτικής του Αντώνη Σαμαρά και του ανεκδιήγητου επιτελείου του. Για την «παιδική χαρά», που περιέβαλε τον Γιώργο Παπανδρέου το 2009, έχουν ειπωθεί και γραφτεί πολλά. Να, που υπάρχουν και χειρότερα. Οι δικοί του αποδείχτηκαν περισσότερο ανίκανοι και μικροπρεπείς, αν αυτοί οι χαρακτηρισμοί δεν συνοδεύουν και τον ίδιο.

Είναι άδικο να μηδενίζει κανείς την προσπάθεια. Και ο Σαμαράς ως πρωθυπουργός έκανε προσπάθεια να διορθώσει όσα ανεύθυνα είχε πει ως αρχηγός της αντιπολίτευσης μέχρι το 2012 και να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη. Έκανε, όμως, δύο μεγάλα λάθη στο τέλος:

1. Υποσχέθηκε πρόωρη έξοδο από το Μνημόνιο, χωρίς να έχει συνεννοηθεί με τους ευρωπαίους και έσπασε τα μούτρα του. Τα γράψαμε εγκαίρως, για να μην παριστάνουμε τον μετά Χριστόν προφήτη. Η συνέχεια ήταν καταστροφική.

2. Έκανε μια απαράδεκτη προεκλογική εκστρατεία. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στη διασπορά του φόβου, που επιχείρησε να κάνει. Αυτά έχουν γίνει και άλλοτε. Εννοούμε το απαράδεκτο γεγονός να αρνηθεί μια τηλεμαχία με τον Τσίπρα και να καταφεύγει σε συνεντεύξεις-παρωδία, όπως αυτή στη ΝΕΡΙΤ. Είναι η πρώτη φορά που πρωθυπουργός κρύφτηκε στην προεκλογική περίοδο, συνεχίζοντας την τακτική «δεν κουβεντιάζω με τον υβριστή μου». Ούτε σ’ αυτό παριστάνουμε τον εκ των υστέρων τιμητή. Το είχαμε πει εγκαίρως.

Ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι, παρά την ήττα του, έχει αποφασίσει να παραμείνει στην ηγεσία. Δεν μας πέφτει λόγος. Δικό του και δικό τους (των άλλων) θέμα. Ας τα βρουν. Δύο μόνο επισημάνσεις. Η πρώτη: ούτε πολιτικά ούτε ηλικιακά είναι πλέον σε θέση να ανταγωνιστεί τον αντίπαλό του. Και η δεύτερη: οι πρωθυπουργοί όταν ηττώνται, πάνε στο σπίτι τους: Μητσοτάκης, Σημίτης, Καραμανλής. Ο Σαμαράς ας μην κάνει το λάθος του Γιώργου Παπανδρέου, αν σκοπεύει να παίξει κάποιον ρόλο στη συνέχεια.

Οι ήττες είναι μέσα στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική. Αν τις αντιμετωπίζεις με αξιοπρέπεια, δεν κινδυνεύεις με εξευτελισμό. Πάντως, η εικόνα του Σαμαρά το βράδυ των εκλογών να ακούει με χαμόγελο μια ομάδα κλακαδόρων να φωνάζει «Ελλάς-Ελλάς-Αντώνης Σαμαράς», αν αποδίδει τις προθέσεις του, μόνο σε γελοιοποίηση μπορεί να τον οδηγήσει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ